Prentarinn - 01.01.1968, Blaðsíða 45

Prentarinn - 01.01.1968, Blaðsíða 45
Kristján A. Ágústsson „Hvað er hel? Ollum líkn, sem lifa vel, engill, sem til lífsins leiðir, ljósmóðir, sem hvílu breiðir. Sólarbros, er birta él, heitir hel.“ Þetta erindi úr sálmi séra Matthíasar Jochums- sonar kemur mér í hug, þegar minnast skal Kristjáns A. Ágústssonar yfirprentara, er lézt hinn 6. desember s.l. Kristján hafði í mörg ár átt við vanheilsu að búa og vissi vel, að lífsþráðurinn gat slitn- að hvenær sem væri, en var þó, þegar hlé var, jafnan hress og kvartaði ekki. Var helzt á honum að heyra, að hann kviði ekki umskipt- unum. Og þau komu líkt og í erindinu segir, í hvílunni hægt og rótt, eins og engill leiddi hann til æðra lífs. Daginn áður og alla daga, sem heilsan leyfði, hafði hann gengið til vinnu sinnar. Kristján Andreas Ágústsson var fæddur 23. janúar 1898 í Kaupmannahöfn, en þar hjuggu þá foreldrar hans, hjónin Pauline Charlotte Amalie og Ágúst Jósefsson prentari og heil- brigðisfulltrúi. Kristján hóf prentnám í ísafoldarprent- smiðju 1913 og lauk þar námi 1918. Árið 1919 byrjar hann að vinna við vélsetningu í Félagsprentsmiðjunni og vann þar óslitið fram á mitt ár 1934, er hann átti þátt í stofn- un Steindórsprents hf., og alla tíð síðan vann hann þar sem yfirprentari. Hafði hann þannig í meira en hálfa öld þjónað hinni göfugu svart- list gamla Gutenbergs, er hann lézt. I honum átti prentlistin traustan og dyggan verkmann, því að fyrsta og æðsta boðorð hans var vand- virknin. Hann var afar vandvirkur setjari, hvort sem um var að ræða handsett smáverk eða vélsetta doðranta. Meðan hann var vél- setjari í Félagsprentsmiðjunni, var því við brugðið, hve rétt og vel hann setti, og hlaut hann af því virðingu og gott álit viðskipta- vinanna. Sama var eftir að hann tók við verk- stjórn í Steindórsprenti, að kröfur hans um vandvirkni og nostur við prentgripina var til fyrirmyndar; ekkert verkefni var svo smátt, að ekki þyrfti að vanda til þess eftir föngum. Alúð hans og lipurð við viðskiptamennina var svo eðlileg, að hún hlaut að vekja traust og hlýleika. En Kristján var fróður um margt fleira en prentverkið. Hann las jafnan mikið fyrr á ár- um og hafði trútt minni. Var nærri sama um hvað var spurt, að hann vissi nokkur deili á því. Hann reyndist okkur ungu mönnunum brunnur vizku og hollráða, og jók fátæklegan forða okkar af því veganesti, sem öllum er hollt að hafa á vegferð lífsins: góðvild til allra manna og vönduðu líferni til orðs og æðis. Kristján A. Ágústsson var um nokkuð langt skeið í forystuliði Hins íslenzka prentarafé- lags, og ritari þess 1920—1922. Hann var upphafsmaður að stofnun húsnæðisbyggingar- sjóðs félagsins. Árið 1919 kvæntist Kristján Guðríði Jóns- dóttur. Var hjónaband þeirra mjög ástúðlegt og farsælt, og mátti segja að þar væri maður og kona eitt, svo samtaka og innilega sam- stilltir vcru hugir þeirra. Það var því sár söknuður, er Kristján missti konu sína árið 1954. Þau Guðríður og Kristján eignuðust einn son, Ágúst prentara, sem kvæntur er Sig- urlaugu Jónsdóttur. Við félagar og vinir Kristjáns A. Ágústsson- ar kveðjum hann með innilegu þakklæti fyrir ógleymanlega samfylgd og vináttu. E. Ág. M. PRENTARINN 43

x

Prentarinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Prentarinn
https://timarit.is/publication/732

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.