Landneminn - 01.05.1949, Blaðsíða 3

lANDIVEMlNrt
Jtgefandi: Æskulýðsfylkingin — samband ungra sósíalista. Ritstjóri: Jónas Árnason.
3.—5. tölublað
Marz—Maí 1949
3. árgangur
GUÐLAUGUR JÓNSSON, FORSETI ÆSKULÝÐ SF YLKING ARINN AR:
Svo íór sem margan hafði grunað. í
nafni lýðræðis og frelsis var ísland svik-
ið. Stjórnarskrá, þingsköp og lög þver-
brotin. Kröfur yfir 70 félaga og funda,
um þjóðaratkvæði, að engu hafðar. -— ís-
land gert að atómstöð Bandaríkjanna, í
fremstu víglínu. — Tveggja ára stjórnar-
samslarf íslenzka afturhaldsins, undir
hinni öruggu forustu Alþýðuflokksins,
hefur vissulega borið ríkulegan ávöxt. —
30. marz var prófdagur. Þann dag gekk
„liið vestræna lýðræði“ undir fullnaðar-
próf á Islandi, — og féll. Öll saga hinnar
ltandarísku útvarðstöðvar á íslandi er um leið saga
um ósigur lýðræðisins, og sigur fasimans. Allt frá
samningnum um flugvöllinn í Keflavík, og um Mar-
shall-aðstoð handa íslendingum, til Atlantzhafsbanda-
lagsins og innlimunar Islands í hernaðarkerfi hins
kapitalíska heims. Allt starf núverandi ríkissljórnar,
síðustu tvö árin, til að undirbúa þau málalok sem
fengust, með kylfum og lögbrolum, hinn 30. marz,
hefur verið ein óslitin keðja af ósigrum lýðræðisins
á Islandi.
Að einum undanskilduin lofuðu allir þeir menn
er nú sitja á Alþingi Islendinga kjósendum sínum,
að þeir skyldu standa gegn afsali íslenzkra landsrétt-
inda. Allir nema einn, eiga þeir þingsetu sína þessum
loforðum að þakka. —- Þessir menn hafa nú setið á
Alþingi í tæ|i þrjú ár. Þrisvar hafa á þessum líma
komið fyrir mál, sem hvert um sig vörðuðu að veru-
GuSlaugur Jónsscn
legu leyti sjálfstæði og lrelsi Islands.
Þrisvar sinnum hefur þjóðin krafizt þess
af hinum kosnu fulltrúum sínum, að þeir
stæðu við gefin loforð, og segðu nei, eða
leggðu málin að öðrum kosti uúdir dóm
þjóðarinnar sjálfrar, svo sem stjórnar-
skráin gerir ráð fyrir um mikilvæg mál.
— En jafn oft hefur meirihluti Alþingis-
manna gengið á bak orða sinna, og hæðzt
að þjóðinni er hún krafðist rétlar síns.
Og málpípur hinna vestrænu berja sér
á brjóst og lofa lýðræðið. Frá þeirra
sjónarmiði þýðir lýðræði hreint ekki að
lýðurinn ráði, að þing og stjórn skuli vera þjónar
lýðsins. Heldur þvert á móti. Þingmennirnir eru lög-
lega kosnir, segja þeir. Það er ofbeldi ef einhverjir
gerast svo djarfir að ætla sér að skipa Alþingi fyrir
verkum. — Með öðrum orðum: Þjóðin hefur völd-
in einn dag á hverjum fjórum árum. Þá fær hún að
velja hverjum hún vill selja sjálfdæmi um framtíð
sína, næstu fjögur árin. Það er hennar vald. — Ætli
þjóðin sér meira, er það ofbeldi við sjálfdæmismenn-
ina í Alþingishúsinu. Fyrir slíkt skal refsað.
Hinn 30. marz mættust þessir tveir aðilar við Aust-
urvöll. Utifyrir alþýðan, þjóðin, svo þúsundum skipli.
Hún hafði misskilið sitt hlutverk og hugðist hafa
áhrif á störf Alþingis. Hún hafði áður sent frá sér
álitsgerðir og samþykktir í tugatali. Þennan dag sendi
hún frá sér eina ályktunina enn, og til frekari árétt-
ingar hrópaði hún kröfur sinar um þjóðaratkvæði, og
LANDNEMINN 3