Landneminn - 01.05.1949, Blaðsíða 6

VILHJÁLMUR FRA SKÁHOLTI:
r-
Svo oft, sem harðstjórn
hofur bjargir bannaö
og bölvun lagt á menn:
ninn pyngsta kross;
skópst draumsins líf,
sem fœrði fögnuð oss
er frelsi þráðum meir
en nokkuð annað.
Hann kom og gaf oss
von um veröld bjarta,
sem vórum sett
í skuggann ár og síð
og þekktum aðeins
þrœlsins ógn og stríð,
Þá þyngstu raun, sem
kvelur mannlegt hjarta:
að liía fjarri
angan allra blóma,
svo óralangt frá sól
og glœstum reit. —
Um vora þjáning
enginn annar veit,
en aðeins sá,
er hlýtur slíka dóma.
Við höfðum lesið
lífsins byrði undir
að lif vort myrkt
sé dauðans sparifé
og ekkert meir, —
en draumsins dýru vé
urðu dreymnu hjarta
nýir landafundir.
Oft var slíkt áform
þó hjá feigum falið,
sem frelsisdrauminn gat
til sigurs leitt.
En draumsins líf
fékk engin ánauð deytt
hve endalaust sem
það var pínt og kvalið.
II.
Sú bœn varð til
í brjósti hins þjáða manns,
að blessun draumsins
engu hjarta týndi. —
Og það var hann,
sem svipu valdsins sýndi
að sigur þrœlsins
bjó í draumi hans.
m.
Sjá, þegar dýpstu
mannsins óskir mcetast
í mynd þess lífs,
sem felst í veröld hans;
á Öllum tímum
hafa hendur manns
hlekki brotið,
til að sjá hann rœtast.
Hann vígður er í
vinjum harms og tára,
er vonir heimsins
urðu bundnar því
að jarðarbarnið yrði
ei auðmjúkt þý,
sem auðsveipt kysi
harðstjórn þúsund ára;
án dauðamyrkurs
Mammons þess er lokkar. —
0, myndið nýjan heim!
var draumsins kall.
Við eygðum von; .
í vorum brjóstum svall
sá vilji' að gera
draumsins líf að okkar.
en skapi sjálft þann heim
með hringinn víðan,
sem hjartað þráir dýpst,
og veiti sér
að lifa í sól,
sem okkur öllum ber,
að öðlast lífið frjáls
og deyja síðan.
6 LANDNEMINN