Landneminn - 01.05.1949, Blaðsíða 30

STEFÁN HÖRÐUR GRÍMSSON:
Eirbrúnir dagar og nætur
««
eirbrúnir dagar og nætur með svartar hendur
koma og fara og vindar á langþreyttum hesturn
blása í kaun og bjóða góðan dagirin
taka ofan og kveðja duttlunafyllst
bláir droparnir falla í aldanna brunna
„ég er að koma“ heyrum við daginn segja
en greinum hlátur næturinnar að baki
spurðu mig ekki hvers ég vænist og bíði
svar mitt er ekki fætt og hvort það fæðist
veit ég ekki og ennþá veit ég þó síður
lwort ég vonast og hvort ég bíð eftir nokkru
víst hefur blóðlitur tímans vakið minn ótta
og raust hinna miklu vatna látið mig skelfast
þrátt fyrir það og kannski einmitt þess vegna
ég óska að taka þátt í leitinni miklu
í leitinni miklu og slást í för með hinum
á móðunnar bökkurn þeir hafa safnazt í hópa
komnir að austan og vestan og norðan og sunnan
og glampandi augu leita að strönd fyrir handar
uppréttar hendur veifa blaktandi kyndlum
og mýrgul tunglbirta fellur á hrópandi andlit:
„hæ ferjumaður vakna og flyt okkur yfir“
en ferjumann dreymir og ferjumaðurinn sefur
sefur og sefur enda geta þeir beðið
því bikinu eldsneyti sinna dvínandi kyndla
hafa þeir gleymt á hrjóstrunum langt að baki
og þeir munu snúa aftur og leita biksins
og einhvern dag gæti hringmúr venjunnar rofnað
tærðir ísfingur dauðans brostið og Óskin
losað kverkatak ellinnar sér af hálsi
þá mun tónsprotinn voldugi hafinn og eilíf
hljómlist gleðinnar fylla hornlausan salinn