Landneminn - 01.05.1949, Blaðsíða 5

-
KRISTIAN FRÁ DJÚPALÆK:
Freisting
Fjandinn upp á fjall mig leiddi. Allar sá hér yfir jarðir.
— Fegurð þess mig ungan seiddi. akra sána, feitar hjarðir.
útsýn þaðan allar greiddi Þarna unnu þrœlar barðir
œviraunir manns. — þœgir handtak hvert.
Og hann bauð ég eiga mœtti Konungsríki, œra. auður
allt, sem nokkurs virði þœtti. er þeim gott, sem hefur snauður
íélli ég að fótum hans. ólar að sér hert.
— Víst er slíkum vandi að neita Var hér ekki óskadraumur
vinarboðum, góðir hálsar. allra vaskra drengja að rœtast?
eins þó séu andskotans. —
Hvað myndir þú hafa gert?
henni ljóst, að hér var ætlunin að yfirbuga hana í
eitt skipti fyrir öll. Venja hana af þeirri ósvir.nu að
vilja sjálf hafa hönd í bagga með hvað gerðist i iandi
hennar, við hver kjör hún lifði í framtíðinni, eða hvaða
tungu hún talaði. Islenzka yfirstéttin hafði nú tekið
sér fyrir hendur að vinna það verk sem Dönum hafði
ekki tekizt á 7 öldum, að kenna íslendingum að bera
virðingu fyrir ofbeldinu, og reiddi vöndinn undan hin-
um ameríska pilsfaldi, sem hún var nýlega skriðin
undir.
Það varð orusta við Austurvöll. Hinn borðalagði
yfirnazisti stóð í dyrum Alþingis og eggjaði menn
sína í nafni frelsis og lýðræðis. Undirforingjarnir
göfugu hétu á hina bandarísku gjafmildi og hrein-
lífið á Keflavíkurflugvelli. Hinir óbreyttu börðu kon-
ur, gamalmenni og börn. — En svo fór sem jafnan
fyrr. Er íslendingar voru ofbeldi beittir, hörðnuðu
þeir við hverja pláguna, og nú tóku þeir mannlega
á móti. Eftir nokkrar mínútur neyddist lögreglan
til að bjarga þessari hugrökku sveit með eitri og ólyfj-
an. Það voru rislágir menn, sem grátandi skreiddust
til herbergja Framsóknarflokksins, í Alþingishúsinu.
Orustunni lokið. —
Kommúnistar eru vondir menn. Þeir þekkja ekki
samúð með hræddum ráðherra, og samkvæmt Köstler
drepa þeir börn. Þeir forsmá gjafir frá góðum mönn-
um og kunna ekki að meta samning um frelsi sitt
og lýðræði. — Þar að auki eru þeir gírugir til fæð-
unnar. — Það ætti að vera augljóst, að slíkir menn
erú bezt geymdir bak við lás og slá. 30. marz var
óneitanlega gerð heiðarleg tilraun í þá átt. Frá þeim
degi hefur „réttvísin“ á íslandi verið einskonar sendi-
tík Heimdallar. Heimdallur hugsar og skipar, rétt-
vísin hleypur og framkvæmir. — Ekki skortir komm-
únista svo sem glæpi til að afplána. — Einn á há-
talara, öðrum var lyft. til að horfa yfir mannfjölda.
hinn þriðji særðist í gasárás lögreglunnar. Slíkt kost-
ar fimrn daga á Skólavörðustíg 9. En að vera ekki
sá maður, sem mynd birtist af í Morgunblaðinu, kost-
ar þrjár vikur. Kona og börn svelta heima — hvað
varðar réttvísina um það?
íslenzka æska! í dag stendur þú á krossgötum. Þú
átt að velja þér framtíðarveg. Leiðirnar eru tvær,
og einu sinni voru þær greinilega merktar. Nú hafa
vegvísarnir verið teknir niður. En í staðinn er komið
við vegamótin kylfubúið lið. Það hrópar til þín, hátt
og án afláts, og hefur sjónhverfingamenn sér til að-
stoðar, en kylfuna ef allt um þrýtur. Á þeim vega-
mótum er staðreyndum snúið við, — þú skalt því vara
þig. — Kylfulið og trúðar lofa þér gulli og grænum
skógum, og útbýta gjöfum. Við veginn liafa þeir flug-
völl. Þar fást ávextir, tyggigúmmí, nylonsokkar og
whisky, óblandað, og kostar ekki annað en að þú
brjótir örlítinn odd af oflæti J)ínu. Það er ekki til
mikils mælzt, og kostar þig ekki fé. En undir þessari
gildru er gryfja. Dýpra spillingarforað en þú hefur
áður þekkt. Þar sem tunga ])ín og sjálfsvirðing sekk-
ur til botns, en nakinn líkami þinn er flevttur ofanaf
leðjunni, og hagnýttur á dýrslegasta liátt, við inann-
blót tuttugustu aldarinnar. — Og síðast en ekki sízt,
deyfilyfið fræga. Auglýsingar í glítrandi ljósum og
litum, sem tilkynna þér um frelsi J>að og lýðræði, er
])ú styður og styrkir á þessari braut. —
En, æ sér gjöf til gjalda, segir íslenzkt máltæki.
Það skyldir })ú hafa í huga, þegar ])ú velui þér
veginn.
LANDNEMINN 5