Unga Ísland - 01.12.1947, Side 115

105
•ganga yfir fjöllin frá Öysterfirði og gerði það. Kom margt
skrítið og skemmtilegt fyrir á þeirri leið, en það er önnur
saga! Til Östese kom ég að kvöldlagi, niður hið fræga
Tókagil, en þar er akbrautin höggvin í þverhnípt kletta-
flug. Þegar út úr gilinu kemur, blasir við hluti af Harð-
angursfirði, fagur eins og þjóðkvæði. Mér kom í hug kvæði
A. Munchs: „Brúðarförin í Harðangri“:
„Hve angar ei sumar og sólskinsblær
um sæflötinn Harðangursstranda!
Við himininn fjöllin svo heið og skær
í hátignarkraftinum standa. •
Það glampar á breið og hágræna hlíð;
sitt helgidagsskart ber nú sveitin fríð,
því heim á blágrænum bárum
fer brúðför á léttum árum“.
(Matthías Jochumsson þýddi).
Það var logn og sólskin þetta kvöld, fjöllin spegluðust
í sjónum, angan barst frá skógahlíðum og neðst í Tóka-
gili dunaði hvítur foss. — Niðri í þorpinu hitti ég unga,
laglega stúlku og spurði hana til vegar að Vík. Hittist þá
svo vel á að þetta var ein af heimasætunum þar, systir
Lars, og fylgdi hún mér heim þangað.
Bærinn í Vík var reisulegur, stórt íbúðarhús, gripahús
inörg, „stabbur“ fornt, og mikil hlaða. Fyrir dyrum úti
stóð virðulegur öldungur. Var það afi þeirra systkina,
rösklega níræður, — en sonur hans, faðir Lars og Jakobs
°g afi Sverres, er nú býr í Vík, var þá bóndi þar. Hét hann
Hans og var 65 ára gamall.
Streymdi nú út fólk úr húsinu og fagnaði komumanni,
«n Lars kynnti. Hefur mér óvíða verið jafn vel tekið ókunn-
ngum. Allt var fólk þetta frjálslegt og glatt, en þó virðu-