Árbók VFÍ - 01.06.1992, Qupperneq 195

Sorpa 193
aðalmóttökustöð er líklegast hagkvæmara að taka við því víðar en í einni móttökustöð, enda er
það þegar gert á vegum sveitarfélaganna með gámaþjónustu. Aukarusl heimilanna mun vænt-
anlega svo til allt fara í slíka gáma. Smærri fyrirtæki nota sér af þessari þjónustu á sama hátt.
Stærri aðilar koma sér sjálfir upp slíkri þjónustu, eða fela verktökum hana. I þessu efni má
búast við vandamálum við gjaldtöku, ef upp yrði tekin. Varast ber verulegan mismun milli
sveitarfélaga í gjaldtöku og þjónustu, því varla er vinnandi vegur að beita neinum átthaga-
fjötrum á notendur þjónustunnar. Til álita kemur að félagið sjái um þessa þjónustu á öllu
höfuðborgarsvæðinu. Hafa má í huga, að nauðsynlegt eftirlit á gámaþjónustustöðum gæti
orðið dýrara en svo, að nokkur von væri til að kostnaður endurheimtist í losunargjöldum.
Skoða þarf því þetta dæmi bæði með hagsmuni heildarinnar í huga, og að kerfið verði ein-
falt í framkvæmd og skili tilætluðum árangri. Sú gjaldtaka, sem beitt yrði, gagnvart notendum,
yrði að koma fram sem sanngjarnt endurgjald fyrir veitta þjónustu, en ekki sem skattheimta.
4 Hönnun og útboö
Þann 12. ágúst 1987 kom verkefnisstjórnin saman til síns síðasta fundar og þar voru lögð fram
endurskoðuð drög að stofnsamningi fyrir Sorpeyðingu höfuðborgarsvæðisins b.s., Sorpu. Strax
í upphafi kom fram að böggun sorps væri talinn vænlegur kostur og í fyrstu hugað að móttöku-
stöð á lóð gömlu sorpeyðingarstöðvarinnar við Stórhöfða. Við val á urðunarstað þótti Álfsnes
á Kjalarnesi vænlegasti kosturinn og gerði borgarsjóður Reykjavíkur kaupsamning við Sigur-
bjöm Eiríksson o.fl. eigendur jarðarinnar, þó með þeim fyrirvara að Sorpeyðing höfuðborgar-
svæðisins b.s. fengi leyfi til urðunar á sorpi þar. Leitað var til fyrrverandi ráðgjafa í Stokkhólmi
VBB, um frumhönnun móttökustöðvar. Atluigun þeirra leiddi fljótt í ljós að lóðin að Stórhöfða
var ófullnægjandi. Var þá tekið til við aðra valkosti s.s. í Smárahvammslandi í Kópavogi, í
Garðabæ og í Árbæjarhverfi.
Á meðan þessi umfjöllun stóð um stað fyrir urðun og böggun sorpsins var unnið áfram að
hönnun móttökustöðvarinnar og ýmiss vélbúnaður boðinn út á vegum fyrri hönnuða, þ.e. Verk-
fræðistofu Guðmundar og Kristjáns. Samþykkt var að taka tilboði Presona, Svíþjóð, í sorp-
pressurnar.
Gerður var samningur við Jámblendifélagið um að þeir keyptu timburkurl, allt að 25.000 t.
á ári og var keyptur vélbúnaður til að kurla timbrið.
Ennfremur var leitað tilboða í bílavog og tekið tilboði lægstbjóðanda, Islux hf. á tæpar 2,8
m.kr.
Reykjavíkurborg náði samkomulagi við Kjalarneshrepp vegna kaupa á jörðinni Álfsnes um
að nota hluta jarðarinnar til að urða þar sorp. Ennfremur hófust viðræður við forráðamenn
Áburðarverksmiðjunnar um möguleika á landi undir móttöku og böggunarstöð í Gufunesi.
Þann 27. sept. 1989 barst bréf frá borgarstjóra, þar sem tilkynnt var að borgarráð hafi sam-
þykkt að úthluta Sorpu byggingarrétti fyrir sorpmóttöku og böggunarstöð á 4,3 ha lóð sunnan
og vestan lóðar Áburðarverksmiðjunnar í Gufunesi. Fjármálin leystust einnig farsællega þar
sem lánssamningur var undirritaður um þessar mundir við Norræna Ijárfestingarbankann í
Helsingfors að upphæð 4,0 millj. svissneskra franka og 2,4 millj. USD. Það má því segja að nú
hafi hjólin farið að snúast fyrir alvöru.
Undirbúningi framkvæmda var nú hraðað sem mest mátti, vegna þeirra tafa sem orðið
höfðu. Ráðnir voru hönnuðir og ráðgjafar varðandi byggingar, vélbúnað og urðunarstað. Þeir