Árbók VFÍ - 01.06.1992, Síða 362
360 Árbók VFÍ 1991/92
heitur, og á sér vafalítið stað um
sprungur í berggrunninum en
einnig um ónotaðar borholur.
írennslisvatnið hefur náð að hitna
verulega við streymi um heitt berg
jarðhitakerfisins, áður en það
kemur inn í vinnsluholur.
6.2.3 Þrýstilækkun og
vinnslugeta
Ahrifa vinnslu á Elliðaársvæði
gætir langt út fyrir vinnslusvæðið
sjálft eða frá lindunum í Breiðholti
og yfir í borholur sunnan Grafar-
vogs. Ahrifa virðist þó ekki gæta í
volgu lindunum ofan við Grafar-
vog.
Þegar dæling er aukin á Elliða-
ársvæði fellur vatnsborð hratt í
vinnslusvæðinu, en eftir jafna dæl-
ingu í rúma 2 mánuði verður ein-
ingarniðurdráttur stöðugur, 0,72 m
fyrir hvern sekúndulítra, sem upp
er dælt. Þá er írennsli í geyminn
komið í jafnvægi við vinnsluna og
frekari niðurdráttur verður ekki í
svæðinu sé dælingu haldið stöð-
ugri. Það sem takmarkar vinnslu-
getu Elliðaársvæðisins og líftíma
þess erþví ekki lækkun vatnsborðs
heldur írennsli á köldu vatni, sem
leiðir til kælingar. Afl svæðisins
minnkar við kælingu.
Á tímabilinu 1984-1990 var að meðaltali dælt 4,8 G1 á ári úr Elliðaársvæðinu. Svararþaðtil
1521/s og um 30 MW. Ef slakað væri á meðalvinnslu, mundi þrýstifall í leiðara B verða minna
og þar með drægi úr írennsli á tiltölulega köldu vatni úr leiðara A. Það mundi hægja á kælingu,
lengja líftíma svæðisins og auka varaafl sem nýttist, þegar þörf krefur í kuldaköstum. Ef
meðalvinnsla færi niður um helming, í 75 1/s, þ.e. í 15 MW gæti svæðið gefið 30 MW varaafl
með því að draga vatnsborð um skamman tíma niður í 90 m undir sjávarmál. Minni meðal-
vinnsla mundi draga úr þeirri kælingu sem átt hefur sér stað. Með núverandi vitneskju verður
þó ekki sagt til um hversu mikið hægir á kælingu við það að draga úr meðalvinnslu um
helming. Vafalítið leiðir minnkun meðalvinnslu til þess að auka þá heildarorku sem vinna má
úr svæðinu.
Mynd 14 Mynd, sem skýrir breytingar á styrk kísils í jarð-
hitavatni úr borholum eftir því hvort lœkkun á hita vatnsins
verður við blöndun þess við kalt grunnvatn eða við írennsli á
köldu vatni í jarðhitasvœðið. Styrkur kísils í jarðhitavatni,
a.m.k. áður en vinnsla raskar náttúrulegu ástandi, er í jafn-
vægi við kalsedón. Blöndun við kalt vatn leiðir til kalsedón-
yfirmettunar. Snögg upphitun á köldu vatni, sem rennur í jarð-
hitasvæðið í stað þess vatns, sem dœlt er úr borholum, hefur í
för með sér einhverja útskolun á kísil úr berginu, en ekki
nauðsynlega nœgilega til að viðhalda kalsedón-mettun.
Þannig getur írennsli á köldu vatni í jarðhitasvœði leitt til
þess, að vatnið verður kalsedón-undirmettað eins og raunin er
með vatn úr sumum holum á öllum lághitasvœðum Hitaveitu
Reykjavíkur.