Fréttablaðið - 28.04.2012, Qupperneq 18

18 28. apríl 2012 LAUGARDAGUR
Okkur er öllum umhugað um umferðaröryggi á vegum
landsins og hafa átt sér stað
miklar framfarir á síðast liðnum
árum hvað snertir merkingar,
vegrið og einbreiðum brúm hefur
fækkað svo dæmi séu tekin. Þá
hefur áróður Umferðarstofu gegn
hraðakstri og áfengis eða vímu-
efnanotkun í akstri, notkun bíl-
belta og aukið eftirlit lögreglu sem
hluti af markvissri umferðar-
öryggisáætlun skilað árangri.
Hluti af umferðaröryggi á
þjóðvegum landsins er auð vitað
einnig sá mannafli og tækja-
búnaður sem notaður er til að
sinna slysum sem óneitanlega
geta átt sér stað hvar og hvenær
sem er. Það er þessi liður sem ég
ætla að fjalla um sérstaklega hér
í þessari grein.
Hafandi starfað sem læknir
víða um land og meðal annars um
nokkurt skeið á slysa- og bráða-
deildum Landspítala, tekið þátt í
neyðarbílsakstri á höfuðborgar-
svæðinu og bráðaútköllum í
mörgum landshlutum þá hef ég
komið að nokkrum fjölda slysa
og þurft að sinna slösuðum jafnt
úti á víðavangi sem innan veggja
spítalans.
Það er ljóst að oftsinnis hefur
gengið mikið á og hefur reynt á
þekkingu, samvinnu og ekki síst
tækjabúnað þann sem notaður er
við slíkar aðstæður.
Eitt af því sem viðbragðs aðilar
treysta á í alvarlegum slysum
er að hafa fullnægjandi búnað
til að geta bjargað mannslífi
þegar mikið liggur við. Þar má
telja fram ýmislegt en þó vil ég
sérstaklega gera að umtalsefni
klippur sem tækjabílar slökkvi-
liða hafa til að geta opnað bílflök
og greitt fyrir aðgangi og björgun
þeirra sem sitja fastir, klemmdir
og jafnvel dauðvona. Þarna
skiptir tíminn miklu máli og er
almennt viðurkennt að í hverju
slökkviliði þurfi slíkt tæki sem
klippurnar eru.
Nú bregður svo við að í Húna-
vatnssýslum, nánar tiltekið hjá
slökkviliðinu á Blönduósi er ekki
til staðar fullnægjandi búnaður
sem stendur, hann hefur verið í
láni frá slökkviliði höfuðborgar-
svæðisins en hefur verið skilað og
ekki liggur fyrir fjárveiting frá
sveitarfélagi til kaupa eða leigu
á slíkum búnaði.
Verðmæti búnaðar sem þessa
liggur á bilinu 5-7 milljónir að
mér er sagt og verður að teljast
hlægilega lág upphæð þegar horft
er til nauðsynjar þessa tækis við
björgun mannslífa. Öryggi veg-
farenda er ógnað með því að
hafa vanbúinn mannskap til að
bregðast við slysum á umtalsvert
löngum kafla af þjóðvegi númer
eitt sem liggur eins og flestir vita
í gegnum Blönduós.
Það er umtalsvert svæði sem
slökkvilið og viðbragsaðilar þurfa
að geta brugðist við á, þar á meðal
tæplega 70 kílómetra kafli af
þjóðveginum, svo ekki sé minnst
á aðra vegi og vegslóða á þessum
slóðum. Þessari grein fylgir kort
af umfangi þessa svæðis.
Samkvæmt Vegagerðinni
fara um 1.400 bílar um þjóðveg
1 þarna á hverjum sólarhring,
fjöldi slysa á þessu svæði árið
2010 og 2011 nemur nokkrum
tugum og hefur þurft að beita
klippum margsinnis undanfarin
ár til þess að bjarga lífi.
Þetta gengur ekki og er alger-
lega óásættanlegt fyrir íbúa
á svæðinu ekki síður en veg-
farendur almennt sem aka þarna
um á hverjum degi. Eins og við
þekkjum gera slysin ekki boð á
undan sér!
Ég vil því hvetja þá sem bera
ábyrgð á þessu máli að hysja upp
um sig og gera okkur viðbrags-
aðilunum kleift að sinna starfi
okkar af fagmennsku, þetta
skiptir máli!
Öryggi á þjóð-
vegi númer 1
Öryggismál
Teitur
Guðmundsson
læknir
Ég sat í bíói í gær og horfði á heimildarmynd frá Banda-
ríkjunum um einelti og afleiðingar
þess. Myndin er beinskeytt, áhrifa-
rík og segir sögur af foreldrum og
börnum þeirra sem hafa lent í ein-
elti með hræðilegum afleiðingum.
Afleiðingarnar geta varað allt fram
á fullorðinsaldur og í sumum til-
vikum sviptu fórnarlömb eineltisins
sig lífi. Eitthvað sem hefði hugsan-
lega verið hægt að koma í veg fyrir.
Allir geta orðið fyrir einelti á
lífsleiðinni, það þarf því miður oft
svo lítið til. Afleiðingarnar eru oft
mikil höfnunartilfinning, lítið sjálfs-
traust, léleg sjálfsmynd og mikil
vanlíðan. Úrræðin eru oft og tíðum
engin eða allt of lítil. Einelti er að
gerast í dag í skólum barna okkar,
á vinnustöðum, í íþróttahúsum og á
fleiri stöðum og það virðist þrautin
þyngri að koma í veg fyrir eineltið
þrátt fyrir aukna umræðu, áætlanir,
forvarnarplön og fleira.
Eitt af því sem ég tel að sé hvað
mikilvægast í þessari baráttu og
þarf að vera langtímaplan er að
styrkja sjálfsmynd og sjálfstraust
allra einstaklinga. Það ætti að vera
kennt markvisst í skólum frá 6 ára
aldri – mannleg samskipti, sjálfs-
traust, tjáning og jákvætt við-
horf. Það er ekki bara mikilvægt
að styrkja sjálfsmynd þolenda ein-
eltis heldur þarf líka að huga að
gerendum. Það er nauðsynlegt að
styrkja sjálfsmynd allra barna því
stundum þarf ekki nema eitt barn til
að stöðva einelti eingöngu með því
að þora að taka afstöðu.
Hvað getum við gert sem
foreldrar? Þetta byrjar allt heima.
Sjáum til þess að börnin okkar séu
með heilbrigða sjálfsmynd og gott
sjálfstraust. Það gæti bjargað lífi.
Getur barnið þitt bjargað lífi?
Einelti
Anna G. Steinsen
forstöðumaður
unglingasviðs Dale
Carnegie
ASKJA NOTAÐIR BÍLAR Krókhálsi 11 · Sími 590 2160 · askja.is/notadir-bilar Opið kl.10-18
Toyota Land Cruiser 120
Árgerð 2008, dísil, sjálfskiptur,
ekinn 82.000 km.
ABS hemlar, aksturstölva, álfelgur, fjarstýrðar samlæsingar,
geislaspilari, heilsársdekk, hiti í sætum, hraðastillir, kastarar,
langbogar, loftkæling, pluss áklæði, rafdrifnar rúður, rafdrifnir
speglar, þjófavörn.
Verð áður: 6.490.000
Tilboðsverð: 5.990.000 kr.
Gæða-
bíll