Heimilisritið - 01.03.1943, Qupperneq 15

SVEFNLEYSI
Þeír sem þjásf af svefnleysi
aeffu að lesa þessa greín
/^AMALL maður var fyrir nokkru
fluttur á spítala og skorinn upp
við mænusjúkdómi. Eftir uppskurð-
inn var hann látinn vera í vel ein-
angruðu herbergi, þar sem enginn
hávaði truflaði hann. En þrátt fyrir
allar varúðarráðstafanir svaf hann
ekki um nætur. Svefnleysi hans
gerði hjúkrunarkonumar órólegar.
Þær gáfu sjúklingnum því svefnlyf,
og þá gat sjúklingurinn sofið. En eft-
ir nokkra sólarhringa komu í ljós
hættuleg sjúkdómseinkenni. Þegar
sjúklingurinn var vakandi, sá hann
ofsjónir og var með hálfgerðu óráði.
Taugalæknir sjúkrahússins fyrir-
skipaði því þegar að hætta skyldi
notkun svefnlyfjanna. Það liðu 36
klukkustundir þangað til áhrif
svefnlyfjanna vom horfin. En þá
varð sjúklingurinn skelkaður. Hann
komst að raun um að hann hafði
legið í óráði og hann óttaðist að
hann yrði geðveikur.
— Hvaða vitleysa, sagði tauga-
læknirinn. Svefnlyfin hafa veitt yð-
ur óþarfan svefn. Þér, sem eruð 68
ára gamall, þurfið mjög lítinn svefn,
því að á yðar aldri þurfa menn raun-
verulega ekki nema fárra tíma svefn,
eða svipað því sem þér hafið sofn-
að öðru hvom á daginn. Nú skuluð
þér reyna eitthvað á hugann. Lesið
til kl. 3 á næturna, ef þér viljið,
þér ráðið því alveg sjálfur. Látið
yður þarfnast svefns, og þá kemur
svefninn af sjálfu sér.
— Þetta hefur mér aldrei dottið
í hug áður, sagði sjúklingurinn.
Þegar læknirinn kom morguninn
eftir, hafði sjúklingurin sofið í 7
stundir og þann tíma sem hann
dvaldi á sjúkrahúsinu eftir þetta,
þjáðist hann ekki af svefnleysi.
Það er.staðreynd, að ef svefnleysi
steðjar einhvern tíma að, framleng-
ist svefnleysið oft eingöngu vegna
þess, að sjúklingurinn telur sér trú
um að svefnleysið hnekki heilbrigði
'hans; óttinn við það, að geta ekki
Jsofið, heldur vöku fyrir honum —
■*og einmitt af því að hann liggur vak-
HEIMILISRITIÐ
13