Heimilisritið - 01.03.1943, Qupperneq 17

Hvíta drottningin
Hitabeltisnóttin breiddi
möttul sinn yfir hafið og
huldi Lava-He og konuna,
sem lá á naktri jörðinni í
ríki sínu og grét, grét eins
og einungis hvít kona getur
grátið, kyrrlátt, ástríðu-
laust, vonlaust.
\ 7AO drottning, á eyjunni Lava-He
v sem liggur eins og safírgreyptur
gimsteinn sunnarlega í Kyrrahafinu,
stóð á Vululutanganum og horfði á
karlmann, með unga stúlku í fang-
inu, á flótta eftir hvítum fjörusand-
inum undan stórum hóp svartra
villimanna.
Hún stóð svo hreyfingarlaus að
hún hefði eins vel getað verið lík-
neski. Fagurskapaður líkami henn-
ar, klæddur grænum kjól, gnæfði
við suðrænan himinn og rauðgullið
hárið myndaði geislabaug um and-
litið.
En andlitið bar vott um að þetta
var ekki andvana líkneski. Rauðar
varirnar voru dálítið opnar, nasim-
ar titruðu og hin sérkennilegu grá-
grænu augu hennar tindruðu af
næstum því djöfullegri gleði.
Þetta var ekki í fyrsta skipti, sem
hún hafið verið vitni að hinum ár-
angurslausu tilraunum skipbrots-
manna, til þess að flýja þau örlög,
sem þeirra biðu í Lava-He.
Og í þetta skipti var einnig stúlka
með. Það boðaði óstjórnlega svall-
veizlu.
Eins og örskot þaut maðurinn eft-
ir ströndinni. Það glampaði á hina
ljósu húð hans í gegnum sundurtætt
fötin. En hvíta drottningin, sem
fylgdist með hreyfingum hans það-
an sem hún stóð, breyttist skyndi-
lega, — skelfileg undrun og vakn-
andi hræðsla voru skráð í andlits-
dráttum hennar. Maðurinn hrasaði
og datt, og hundruð villimanna höfðu
von bráðar umkringt hann með slík-
um óhljóðum, að þau hefðu getað
komið blóðinu til þess að storkna í
æðum margra.
HEIMILISRITIÐ
15