Heimilisritið - 01.03.1943, Blaðsíða 41

Njósnaraklúbbur kvenna
nyjAJA hringdi til mín og bað mig
um að koma heim til sín.
„Við ætlum að stofna klúbb“,
sagði hún.
„Ætlum við?“ hrópaði ég áköf.
„Pólitízkan? Bókmenntalegan? Eða
er það danzklúbbur “
„Þú sérð það þegar þar að kem-
ur“, sagði Maja. „Ætlarðu að
koma?“
Eg mætti. Klukkan átta barði ég
að dyrum hjá Maju og fékk hinar
beztu móttökur. Þar voru saman
komnar fríðustu stúlkur bæjarins.
Eg þekkti þær allar....... Lilly,
Önnu, Brittu og Heddy.
Maja gaf kaffi, kökur og sígarett-
ur. Svo barði hún í borðið.
„Dömur mínar“, sagði hún hátíð-
lega. „Ykkur er öllum kunnugt um
það, að bær þessi er fullur af óþol-
andi karlmönnum og að það er varla
hægt að ganga tvö skref, án þess að
þeir glápi græðgislega á mann.“
Heddy tók undir þessi orð og við
hlustuðum mjog áhugasamar.
„Hversvegna glápa þeir? Hvað
vilja þeir eiginlega? Eg geri það að
tillögu minni, að við rannsökum
karlmennina og stofnum klúbb í
þeim tilgangi.
„Heyr!“ hrópuðum við. „En hvern-
ig?“
Maja var vandanum vaxin. Með
aðdáanlegri mælsku útskýrði hún
tilgang og væntanlegar starfsaðferð-
ir klúbbsins. Við klöppuðum henni
lof í lófa þegar hún hafði lokið máli
sínu. Klúbburinn var stofnaður sam-
stundis og við vorum á sama máli
um það, að í stjóm skyldu vera
þrjár: formaður, ritari og gjaldkeri.
Maja var kosin formaður með
samhljóða atkvæðum, ég var kjörin
ritari og Lilly gjaldkeri. Hún gat
fengið peninga eins og sand hjá
pabba sínum.
Erfiðast var að velja nafnið á
klúbbinn. Það var stungið upp á
„Rauð hjörtu“ — „Skjaldmeyjar
Amors“ og einhver stakk upp á því
Þegar konan heldur sig sterk-
asta, er hún venjulega veik-
ust. Þessi litla saga sýnir það.
að hann yrði nefndur „Suss-Suss“-
klúbburinn, kannski að það hafi ver-
ið ég.
Maja vísaði þessum tillögum öll-
um á bug. Hún vildi að nafnið yrði
„Njósnaraklúbbur kvenna“ og að
kjörorðið yrði: „Flettum ofan af
karlmönnunum." Við samþykktum
það einróma.
Við ákváðum að meðlimum yrði
HEIMILISRITIÐ
39