Heimilisritið - 01.03.1943, Qupperneq 44

Eg sá Heddy kvöldið eftir með lag-
legum stúdent. Þau beygðu niður að
tjörn. Eg vona að hún hafi ekki horft
of lengi á Karlsvagninn.
Eg hef líka séð Mill bregða fyrir.
Hann tók ofan og kinkaði kolli til
mín.
Svo kom þriðjudagurinn. Um
kvöldið börðum við að dyrum hjá
Maju. Enginn anzaði. Heddy, sem
gerir alltaf það, sem henni dettur í
hug, opnaði dyrnar og gekk inn. Við
fórum í kjölfar hennar. Inni var
myrkur, en við heyrðum að e'mhver
var í herberginu. Heddy kveikti.
Maja reis upp úr koddunum á
sóffanum og sparkaði gremjulega frá
sér:
„Hvað viljið þið?“
„Veiztu ekki, að það á að vera
fundur í kvöld, Maja mín?“
„Eg vil ekki heyra minnst á þenr.-
an bjánalega klúbb.“
„En Maja“, sagði Heddy. „Þú hef-
ur sjálf stofnað klúbbinn.....“
„Það er alveg sama! Eg vil ekki
sjá ykkur. Ef þið farið ekki undir
eins, æpi ég.“
Hún þreif einn svæfilinn og grýtli
honum í okkur. Svo fleygði hún sér
endilangri aftur á bak í sóffann.
Við flýttum okkur út. Hvað gátum
við gert annað?
Þetta var okkur hreinasta ráðgáta.
Hún hafði oft sézt með þeim háa,
síðustu viku og samt lætur hún
svona.
„Og ég hafði þó svo margt og
mikilvægt að segja í kvöld“, sagði
Heddy.
Nokkru síðar bauð Maja okkux
heim til sín. Hún var því nær ó-
þekkjanleg. Augu hennar, scm áður
höfðu verið spottandi, þven .óðsku-
leg og kaldranaleg, voru nú blikandi,
ennið bjartara og hún var orðin
kvenlgri. Eg einblíndi á hana og mér
fannst ég vera í kirkju.
En Heddy kann aldrei að haga
sér.
„Heyrðu Maja“, sagði hún. „Þú
átt eftir að skýra margt út fyrir okk-
ur. Okkur dettur ekki í hug að láta
„Hver er þetta?“ kallaði Lilly,
hljóp að borðinu og greip ljósmynd
sem þar stóð.
Maja steinþagði.
Við ætluðum af göflunum að
ganga. Myndin var af manni grá-
eygum, alvarlegum, festulegum og
ennismiklum.
„Eg skræki", sagði Heddy og gre'.p
í handlegg Maju. „Hlustaðu á........
Maja tók fyrir munninn á Heddy
og sýndi okkur svo hægri hendina.
Það blikaði á gullhring!
42
HEIMILISRITIÐ