Heimilisritið - 01.03.1943, Síða 47

Þau dönsuðu í fjallablænum og danstónarnir
sveipuðu heillandi töfrahjúpi umhverfis þau.
Hún gat ekki varnað nýjum og nýjum táraperl-
um að hrynja glitrandi úr hálfluktum augunum
niður vangana, táraperlur, sem gátu táknað ást
eða skugga fortíðarinnar, eða ef til vill ótta við ó-
komna tímann.
skáldleg lýsingarorð til, sem hún
gat ekki notað til þess að lýsa hon-
um.
— Hver er hann? spurði ég hana.
— Joel West, verkfræðingur í
hernum. Hún hló. Eg þurfti að beita
öllum brögðum til þess að ná hon-
um í net mitt. Ó, hann er svo karl-
mannlegur, Susy. Við erum trúlofuð.
Eg lét það gott heita. Karla var
alltaf trúlofuð einhverjum.
En nú virtist það vera alvara. Hún
talaði stanzlaust umhann. Einhverju
sinni sagði hún hlæjandi:
— Eg skal segja þér það, Susy, að
ef ekkert skyldi verða úr þessu hjá
okkur Joel, þá ættir þú að krækja
þér í hann. Við megum ekki missa
hann úr fjölskyldunni.
Þetta voru léttúðug orð, en þau
vöktu hjá mér drauma, sem mér
voru ósjálfráðir. Og þegar ég missti
Körlu á snögglegan og sorglegan
hátt, jók það mjög á hryggð mína,
að þurfa að missa Joel líka, — og
draumana.
Nú var það rödd Joels sjálfs, sem
kallaði mig frá sorgum fortíðarinn-
ar.
— Eg fékk mánaðarhvíld frá
skyldustörfunum, sagði Joel, og mig
langaði til þess að sjá þig, Susy.
Eg fann blóðið þjóta fram í kinnar
mínar.
— Það er fallegt af þér að koma
Joel. Hreinskilnislega sagt, þá er ég
mjög glöð yfir því að þú. komst.
Hann leit niður fyrir sig.
— Kannski dreymir okkur bæði,
Susy. Og kannske dreymir okkur
framvegis.
.Skyldi hann ekki heyra hjartað
hamra í barmi mér?
— Gjörðu svo vel og gakktu inn,
Joel.
Við gengum inn í herbergið mitt
og ég hló lágt.
— Þetta herbergi er ekki stærra
en svo, að við rétt komumst fyrir í
því tvö.
Hann horfði brosandi í kringum
sig, en varð alvarlegur þegar honum
varð litið á mynd af Körlu. Og svo
sá hann mynd af sér. Þá brá fyrir
vonleysj í svip hans og það munaði
minnstu að ég táraðist. Eg var feg-
in því, að ég hafði ekki sent síðasta
bréfið, sem Karla skrifaði honum.
HEIMILISRITIÐ
45