Heimilisritið - 01.03.1943, Síða 59

hriStinGnR
Kobbi: „Sæll vert þú.“
Keli: „Sæll. — Samferða?“
Kobbi: „Já. Hvert ertu að fara?“
Keli: „Upp á Landspítala."
Kobbi: „Nú, svo langt?“
Keli: „Hvar heldur Bína sig?“
Kobbi: „Hef ekki séð hana síðan
í fyrrakvöld."
Keli: „Eg sá hana tilsýndar í Sund-
höllinni í gær.“
\Kobbi: „Nú, ertu viss um að það
hafi verið hún? Hvernig var sund-
bolurinn hennar litur?“
Keli: „Ég veit það ekki. Ég sá hana
bara aftanfrá.“
Kobbi: „Það var nefnilega sagt að
hún væri veik í gærkvöldi.“
Keli: „Lá hún?“
Kobbi: „Nei, hún fór til læknisins.“
Keli: Nú, já. Hvaða læknis?
Kobbi: „Það veit ég ekki.“
Kelí: „Mig grunar að hún gangi
nokkuð lengi til hans.“
Þögn.
Keli: „Hvað er hún annars gömul?
Hún segist vera tuttugu og eins.
Ætli það’ sé rétt?“
Kobbi: Já, áreiðanlega. Hún hef-
ur sagst vera það, frá því ég kynnt-
ist henni.“
Keli: „Hvað lengi.“
Kobbi: „í ein þrjú ár.“
Keli: „Nú þá hlýtur það að vera
satt. — Jæja segirðu annars nokkuð
nýtt?
Kobbi: „O, það er nú lítið. En allt-
af dáist ég meira og meira að þraut-
seigju sjómannanna okkar.“
KHi: „Því þá það?“
Kobbi: „Ja ég stóð nú til dæmis
niður við höfn í gærkveldi. Eg sá
tvö skip úti á höfninni sem alltaf
kveiktu ljós jafnóðum og vindurir.n
slökkti þau. Þetta endurtók sig á
meðan ég sá til.“
Keli: ..Já, þvílíkt og annað eins.‘
Þögn.
Þeir ganga inn á spítalann.
Keli: „Liggui Guðrún Jónsdóttir
hérna á spítalanum.“
Hjúkrunarkonan (roskin): „Já,
hvem tala ég við með leyfi?“
Keli: „Bróðir hennar.“
Hjúkrunarkonan: “Nei, það gleð-
um mig að kynnast yður. Eg er móð-
ir hennar.“
Keli: ,Hm Sælar.“
Keli (við rúm Rúnu): „Sæl
Rúna mín. Hvernig hefurðu það?“
Rúna: „Ágætt. Eg fer á íætur á
morgun.“
Keli: „Hvemig likar þér við lækn-
irinn?“
Rúna: „Hann er gamall og ljótur.“
Keli: „Já, en hvernig tókst honum
að lækna þig?“
Rúna: „Hann er nú einmitt að
brjóta heilann um, hvaða meðal það
var sem mér batnaði af.“
Keli (réttir henni súkkulaði-
HEIMILISRITIÐ
57