Heimilisritið - 01.06.1945, Blaðsíða 11

hafði beðið lægri hlut. Orðalaust
sneri hann sér frá henni og gekk
á dyr.
Langa stund stóð Hazel hreyf-
ingarlaus og starði á eftir hon-
um. Svo hneig hún niður í stól
og brast í ofsalegan grát.
Þegar Michael Mallory lædd-
ist í burtu, rétt á eftir og gekk
niður í hafnarbæinn, var hann
ákveðinn í hvað gera skyldi.
í fyrsta sinn á ævinni fann
Michael til fyrirlitningar í garð
sjálfs sín. Hann ætlaði ekki að
láta Hazel fórna hamingju sinni
hans vegna. Hún hafði helgað
honum sex árum af blómaskeiði
ævi sinnar. Á þessum árum hafði
hún verið honum trú og trygg,
en hann.... Það var enn tími til
að ráða bót á því, sem hann hafði
gert sig sekan um.
Hann gekk hröðum skrefum í
áttina til kofaskriflis eins niður
við höfnina. Hann gekk inn í
hreysið og þegar hann kom út
aftur eftir stundarfjórðung,
leiddi hann Aloola við hlið sér.
ÞAU Michael og Aloola voru
komin alveg að svölunum á húsi
hans, þegar hann sneri sér að
henni og sagði:
„Heyrðu Aloola, af hverju
ertu svona vond við mig? Það
getur vel verið að ég hafi ver-
ið dálítið stuttur í spuna við
þig um daginn, en þú ættir ekki
að þurfa að erfa það við mig til
eilífðar. Kysstu mig nú og vertu
ekki með þessa uppgerð!-'
En Aloola lét hann ganga á
eftir sér.
„Þú gleymir unnustunni þinni,
Mike. Hvítu konunni, sem þú
ætlar að giftast. Hvað heldurðu
að hún segi, ef hún fréttir um
mig? Þú sagðir sjálfur að ég
mætti ekki koma hingað fram-
ar“.
„Auðvitað meinti ég ekkert
með því, Aloola. Hvernig dettur
þér í hug að ég geti verið án
þín?“
Michael talaði óþarflega hátt,
og hann sá yfir öxl sér, að Haz-
el stóð við opinn gluggann á dag-
stofunni.
„Jæja, fæ ég þá kossinn, fagra
Aloola?“
Aloola þrýsti fagurrauðum
vörum sínum upp að þurrum
vörum hans.
„Komdu nú inn, við skulum
rabba svolítið saman“, sagði
hann. „Eg er einn heima. Enskt
kvenfólk er svo óttalega rolulegt
í samanburði við þig Aloola",
bætti hann við hlægjandi.
Stúlkan hló líka og hljóp upp
tröppurnar. En hún stanzaði
snögglega þegar hún kom inn
úr forstofunni.
Hún leit hrædd og hissa til
Michaels. Hann starði með vel
leiknum angistarsvip á ljós-
HEIMILISRITIÐ
9