Heimilisritið - 01.06.1945, Blaðsíða 10

Heimilisritið - 01.06.1945, Blaðsíða 10
sagði hún blíðlega. „Eg veit hvernig Michael er og hvernig líf mitt verður sem kona hans. En ég get ekki svikið hann núna, Barry. Hann á engan að nema ■mig og hann hefur óbilandi traust á mér. Það er skylda mín að... „Skylda!“ hrópaði Barry ákaf- ur. „Hvaða skyldur binda þig við drykkjuræfil, sem ekkert getur og ekkert vill. Og svo er eitt, sem ég hefði helzt ekki viljað að ég þyrfti að segja þér. En gæti það ef til vill orðið til þess að opna augu þín, þá verð ég að skýra þér frá því. Hann hefur ekki einu sinni verið þér trúr. Hann hefur verið í tæri við Kanak-stelpu — eina af inn- fæddu stúlkunum hérna. hann hefur lifað með henni. Það er hennar sæti, sem þú skipar nú, Hazel. Þú — þú — sem.. Hazel varð náföl. „Eg trúi þér ekki“, hvíslaði hún. „Það er ekki satt“. „Jú, það er satt. Það er and- styggilegt að ég skuli þurfa að segja þér það. Skilurðu nú, að það er ógerningur fyrir þig að giftast þessum manni? Það væri ef til vill annað mál, ef þú elsk- aðir hann, en það er ekki því að heilsa. Þú elskar mig, Hazel. Það veit ég, þó að þú hafir aldrei sagt mér það. Vertu nú hrein- skilin við sjálfa þig“. HAZEL var á báðum áttum litla stund. Það var satt, sem hann sagði. Ást hennar til Barrys var svo öflug, að nærri lá að hún sigraði. Efasemdir vöknuðu í hug hennar. Hafði hann rétt til þess? Myndi fó.rn hennar verða árang- urslaus? Var Michael verður hennar, ef Barry fór með rétt mál? Þetta var allt svo óviðfeld- ið — en ef það var satt, þarfn- aðist Michael hennar þá ekki þeim mun meira? „Þetta er tilgangslaust, Barry. Það sem þú segir gerir engan mismun. Eg veit ekki hvað Michael hefur áður gert, en hann er þá að minnsta kosti búinn að segja skilið við slíkt nú. Ef þú elskar mig í raun og veru, getur þú ekki sýnt það á betri hátt, en þann að fara núna og gera aldrei tilraun til að hitta mig framar“. „Hazel!“ Andvarp hans rann henni til rifja. Henni féll sárt að láta sem hún sæi ekki örvæntinguna í svip hans. Hún sneri sér undan og gerði sitt ýtrasta til að láta eins og ekkert væri, þegar hún sagði: „Vertu nú góður, elsku Barry minn, og farðu. Eg má til með að vera ein“ . Hann gekk nær henni, en sá um leið í svip hennar, að hann. a HEIMILISRITIÐ
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.