Heimilisritið - 01.06.1945, Blaðsíða 61

mánuðum viðvíkjandi veikind-
um mínum“.
. „Og hvað sagði hann?“ spurði
Anna spennt.
„Hann sagðist vera alveg
undrandi“. Matilda gat naum-
ast leynt sigurgleði sinni og var
drjúg með sig. „Hann sagði, að
ég gæti lifað í mörg ár enn“.
Ósjálfrátt rétti Martin fram
hægri höndina og greip um hönd
Matildu.
„Mikið gleður þetta mig,
frænka“, sagði hann, og um leið
tók Anna yfir axlir hennar og
kyssti hana á vangann.
Matilda ygldi sig, þótt augu
hennar bæru vott um hrifningu.
„Þá er það alltsvo ákveðið, að
þið komið með heim í kvöld?“
sagði hún. Martin leit kankvís-
lega til Önnu, ofurlítið spyrj-
andi á svip.
„Það er á valdi Önnu“, sagði
hann. „Eftir því sem ég hef les-
ið 1 blöðunum og heyrt í útvarp-
inu, er hún orðin fræg stjarna.
Ef hún vill síður snúa aftur á
frægðarferli sínum ætla ég ekki
að hvetja hana til að fara“.
Anna brosti og þrýsti hand-
legg hans. Augu hennar urðu
björt og skær.
„Það eru alveg sérstakar á-
stæður á bak við löngun mína
til þess að fara heim til Monks
Longton með ykkur“, sagði hún
viðkvæmnislega.
Martin leit á hana stórum
spurnaraugum, því að það gat
margt falist á bak við þessi orð
hennar. En kÆatilda brosti til
Önnu og sagði:
„Jæja, þá komum við. Eg ætla
á undan inn í bílinn, meðan þið
gangið frá farangri Martins, ef
hann er einhver“.
Hún skálmaði í burtu. Martin
tók Önnu í faðm sér.
„Hvað áttirðu við með þessu,
Anna?“ hvíslaði hann hægt í
eyra henni.
Það komu tár í augu hennar,
á meðan hún sagði honum frá
því sem hann þráði að heyra —
að hún ætti von á barni.
„Anna, elsku Anna, ég á alls
ekki skilið að vera svona ham-
ingjusamur“. Hann tók undir
höku hennar og horfðist í augu
við hana. „Segðu mér það hrein-
skilnislega, Anna — hefurðu
fyrirgefið mér?“ Hann var dá-
lítið rámraddaður. „Eg verð-
skulda ekki að þú fyrirgefir mér,
en — ó, ef þú gefur mér eitt
tækifæri enn, skaltu aldrei þurfa
að sjá eftir því. Það legg ég við
drengskap minn“.
Hún gat ekki komið upp orði.
Tilfinningar hennar báru tung-
una ofurliði. En úr augum henn-
ar, sem ljómuðu af ást til hans,.
gat hann lesið svarið.
ENDIR
5&
HEIMILISRITIÐ