Heimilisritið - 01.06.1945, Síða 33

og endurgjalda í ríkum mæli.
Þegar þér finnst þunglyndi
ætla að fara að ásækja þig, ætt-
irðu að lejta samvista þeirra,
sem þér eru hjartfólgnir, því að
hjá þeim muntu öðlast styrk, og
nærvera þeirra mun hjálpa til
að eyða ótta þeim og kvíða, sem
kunna stundum að grípa þig
heljartökum.
Þtú skalt velja þér atvinnu,
sem krefst framtakssemi og um-
gengni við margt fólk. Þótt þú
álítir ef til vill sjálffur), að þú
sért bezt fallin(n) til einsetu-
lifnaðar eða þeirra starfa, sem
þú getur unnið að í kyrrð út af
fyrir þig, þá verður það að telj-
ast mjög vafasamt, því að það
sem þú þarfnast fyrst og fremst,
er, að þroska félagshyggju þína
og venja þig af feimnishömlun-
um. í réttu umhverfi kann svo
að fara, að þú losnir við ó-
mannblendni þína og fáir til
fulls notið þeirra mörgu og góðu
hæfileika, sem þú býrð yfir.
Sérhvert það starf, sem þarfn-
ast dómgreindar og skilnings á
þrengingum og mótlæti mann-
Sameiginlegt skipsbrot
— Ætlarðu að fara í hófið til
Siggu í kvöld?
— Nei, ég kemst ekki, af því
að ég var búinn að lofa mér
annað.
— Mér var ekki heldur boðið.
anna, mun hæfa þér vel, því að
þú munt ávallt geta sett þig í
spor meðbróður þíns og horft
á málin frá hans sjónarhól. —
Ferðalög eiga vel við þig, en þú
ættir ekki að draga það of lengi
að koma þér upp heimili, sem
veitir þér örugt athvarf. Samt
máttu ekki giftast nema af ást,
því að án hennar muntu aldrei
finna hamingjuna. Heilsufar
þitt verður gott, ef þú lætur á-
hyggjurnar ekki vaxa þér yf-
ir höfuð.
Ákveðinn konunpr
Kristján konungur tíundi hef-
ur þann sið að ríða spölkora
um göturnar í Kaupmannahöfn
á hverjum degi. Eitt sinn, er
hann reið fram hjá ráðhúsinu,
tók hann eftir því að þýzki
hakakrossfáninn hafði verið
dreginn að hún á fánastöng
byggjngarinnar. Hann vék sér
að þýzkum varðmanni er stóð
við ráðhúsdymar og sagði hon-
um, að ef fáninn yrði ekki dreg-
inn niður tafarlaust, myndi dansk-
ur hermaður verða sendur til að
skera hann niður.
„Sá hermaður yrði skotinn",
hreytti bvzki varðmaðurinn út úr
sér.
„Danski hermaðurinn verður
enginn annar en ég“, sagði kon-
ungur.
Þjóðverjamir tóku fánann
niður.
HEIMILISRITIÐ
31