Heimilisritið - 01.06.1945, Blaðsíða 18

lega sendur á vígstöðvarnar. —
Þar lenti hann í mannskæð^i
orustu og særðist illilega 1 and-
litið af sprengjubroti.
Hann lá svo mánuðum skifti
í sjúkrahúsi. Þegar hann leit
næst í spegil munaði litlu að
hann sturlaðist af skelfingu.
Hann gerði tilraun til að ráða
sig af dögum, minnir mig. Cat-
herine hvarf aldrei úr huga
hans, og hann hugsaði sífellt
um, hvort hún myndi geta af-
borið, að sjá hann eins og hann
var útleikin. En Catherine —
hvað heldurðu að hún hafi gert,
þegar hún fékk fyrst leyfi til
að sjá hann í sjúkrahúsinu? —
Það var hún, sem breiddi _ út
faðminn og kyssti hann.
Það leit sannarlega út fyrir
að þau hefðu á ný fengið tæki-
færi til að endurnýja hina fyrri
hamingju sína. Þau fluttu þang-
að, sem bau höfðu áður búið.
Fjölskylda Stephens vægði og
lét honum í té næga peninga,
til þess að þau gætu lifað á-
hyggjulausu lífi. — Foréldrar
hans tóku einig Catherine í
sátt og geðjaðist mjög vel að
henni — hvernig hefðu þau
getað annað — í sannleika sagt?
Það var lán í óláni Stephens,
að augu hans voru ósködduð,
og það virtist engin ástæða
vera gegn því, að hann færi að
mála að nýju — eða að yfir-
leitt væri nokkuð sem mælti á
móti því, að þau héldu áfram
á sömu braut og þau höfðu áð-
ur gengið. Við trúðum því og
treystum, að sú yrði raunin. —
En við urðum fyrir vonbrigð-
um.
Það olli miklum vandræðum
í fyrstu, hversu Stephen var
sjúklega viðkvæmur, varðandi
útlit sitt. Smátt og smátt breytt-
ist þessi tilfinningasemi hans í
djöfullega afbrýðisemi. — Ef
Catherine svo mikið sem brosti
til bréfberans varð Stephen óð-
ur og uppvægur. Hann ímynd-
aði sér sífellt að hún hataði
hann og væri ástfangin í ein-
hverjum öðrum. En slíkt var
fjarri skapferli hennar. Þó þori
ég að fullyrða, að þessar viðsjár
voru farnar að þvinga hana, því
að þetta var kvalræðisástand,
bæði fyrir hann sjálfan og hana.
Einu sinni þegar ég var stadd-
ur heima hjá þeim, tók hann
lampa, hélt honum upp að and-
litinu á sér og gerði sig enn þá
herfilegri í framan en nokkru
sinni, með því að skæla sig og
gretta. Guð má vita hvað hann
leyfði sér að gera, þegar þau
voru tvö ein. Öllum öðrum en
Stephen sjálfum mátti vera það
ljóst, að hún elskaði hann enn
,af öllu hjarta. En framkoma
hans og, framar öllu öðru, hin
heiftúðuga afbrýðisemi hans,
16
HEIMILISRITIÐ