Heimilisritið - 01.04.1946, Blaðsíða 24

hún andvarpandi. „Rob, fylgdu
henni heim. Gerðu þetta ekki erfið-
.ara fyrir haha“.
Hann sótli regnkápu af sjálf-
urn sér og lagði hana yfir axlir
Marciu. Svo tók hann hana enn í
faðm sér og ky.ssti hana eins og
kossar hans gætu bundið þau sam-
an að eilífu, eins og kossar hans
gætu dregið mátt frá henni svo
að hans vilji fengi ráðið.
Verity var farin.
„Ó, Marcia“. sagði hann biðj-
andi, „Geturðu ekki —“.
, Ilob — Rob — skilurðu ekki?“
„Jú“, sagði hann breyttri röddu.
, Eg ski-1, og ég ætla að bjarga þér,
hjartað mitt —“.
Við dyrnar staldraði hún við og
kvaddi Bunt,y. Verity kom aftur í
ljós og sagði léttri röddu:
„Gleymdu nú ekki að koma
nógu snemma í boðið til mín í
kvöld, Marcia. Og minntu Beat-
rice líka á það. Það er hálfátta.
Ég býst ekki við að Ivan vilji
konia, svona beint af spítalanum",.
Marcia kinkaði kolli og gekk út
í rigninguna. Rob hjálpaði henni
yfir vegginn sem skildi í sundur
garða þeirra. I>au gengu þegjandi
að gluggadyrunum.
, R.ob — Rob, ástin mín eina“,
hvíslaði hún. /
Þetta var vonleysi — og kveðja.
Jafnvel þótt hún hefði farið að
hugsa málið, reynt að komast und-
an, ákveðið að leita frelsis, þá
myndu allir slíkir þankar dvína
og deyja inni í skuggalega herberg-
inu fyrir innan gluggadyrnar. Ast
Robs — hún var seiðandi; en
Goddens-húsið hafði að geyma sér-
stakan dularmátt, dimman og
drungalegan, og hann hélt henni
fastri eins cg hún hefði sokkið
ofan í kviksand.
Hún herti sig upp og gekk inn
í herbergið — burt frá Rob.
Það var enginn í herberginu.
Dyrnar fram í forstofuna voru lok-
aðar eins og venjulega. Henni
varð litið á autt og gljáandi skrif-
borð Ivans — á plötuna, þar sem
hvítar hendur hans myndu brátt
hvílast — fallegu, hvítu hendurnar
hans, sem inyndu kyrkja þessa
nýju ást og gleði. —
Þetta var óhugsandi. Undir
niðri var hcnni ljóst, hversu frá-
leitt þetta var. En heilbrigð skyn-
semi hennar var, eins og Blakie
læknir hafði sagt, niðurbæld og
kúguð. Hún gat ekki risið upp
gegn vilja Ivans.
En hún gat ekki heldur hugsað
skýrt eða ákveðið Til þess hefði
hún þurfti lengri tíma og ró. Ef
þessi mánuður, sem Ivan hafði ver-
ið fjarverandi, hefði verið lengri —
ef hún hefði fyrr haft jafn óum-
ræðilega mikilvæga ástæðu og núT
til að rifta hjónabandi þeirra —
ef hún hefði átt, þótt ekki væri
annað en peninga, fjölskyldu eða
sjálfstæða atvinnu, sem hún gæti
22
HEIMILISRITIÐ