Heimilisritið - 01.04.1946, Blaðsíða 28

Heimilisritið - 01.04.1946, Blaðsíða 28
stætt — hvort hún ætti að hlýða boði Robs. Hún fann að hún gat það ehki strax, en ef til vill seinna, þegar hún hefði haft tíma til umhugsunar, tíma til að ákveða hvernig það væri unt, tíma til að safna saman öllum styrk sínum. Ef til vill gat ást þeirra sigrast á öllu, fyrr eða síðar. En þetta var aðeins andartak, því að áður en varði opnaði An- citl hurðina og sagði að maður hennar óskaði viðtals við hana. Hún faldi bréfið í pilsvasa sín- um og gekk inn til Ivans. Hann var einn. „Hvaða bréf varstu að fá?“ spurði hann brosandi. „Ancill sagði mér frá því. Var það frá einhverjum sem ég þekki?“ Henni var innanbrjósts, eins og flestum í nærveru Ivans, eins og hún væri í stóru glerhulstri, við- búin og þó varnarlaus fyrir hvers- kyns kvalastungum. „Lof mér að sjá það“, sagði hann. Bcatrice kom í þesum svifum inn með einhver skjöl og bjargaði henni þannig án sinnar vitundar. „Ég ætla að hringja til Verity og segja henni, að við Marcia get- um ekki kornið“, sagði Beatrice. „Ilvaða vitleysa“, sagði Ivan. „Haldið þið, að ég vi'lji að sagt sé, að ég hafi haldið ykkur heima. Hverjir koma?“ Marcia hafði áður sagt honum það og Ivan gleymdi engu. En 2fí hann vildi auðvitað láta segja sér það aftur, til þess að undirstrika, hvað hann væri nákvæmur í öllu. Beatrice varð fyrir svörum. Þar sem hún stóð og horfði á Ivan tók Marcia enn einu sinni eftir því, hvað systkinin voru áberandi lik hvort öðru. Það voru aðeins augun. Augu Beatiice höfðu ekki þetta stingandi, sérkennilega augnaráð Ivans. Augu hennar voru dimm og fjarræn og undirförul, fannst Mar- ciu. „Fáir“, sagði Beatrice. „Verity og Rob Copley, Marcia, Galway Trence og Bakie læknir. Ég verð heima hjá þér“. „Ég held nú síður“. Rödd hans var reiðileg, hann varð fölari í kinhum og augun hvítnuðu, nema hin köldu, svörtu sjáöldur þeirra. Beatrice hikaði, en sagði svo: „Ekki ef þú vilt það síður, Ivan“. Hún lagði bréfin, sem hún hafði haldið á, á borðið. „Viltu að ég svari þessum núna strax?“ „Ætli það sé ekki bezt — ja —- við skulum sjá... . Hvert ertu að fara Marcia?“ Hún hafði gengið til dyranna, en stanzaði snögglega. Hún var með bréf Robs í vasanum, og gat al- veg eins átt von á að Ivan tæki það af henni með góðu eða illu. „Ég ætlaði upp. Var það eitt- hvað sérstakt?" „Já, heldurðu að þú vildir skrifa nokkur bréf fyrir mig? Ég HEIMILISRITEB
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.