Heimilisritið - 01.04.1946, Blaðsíða 39

fyrir viku síðan. Of mikið strit,
of óhreinlegt“.
Feiti maðurinn vaggaði höfð-
inu. „Þetta er nú eitt bindi ævi-
sögunnar. Hvað gerðirðu svo
fyrir þann tima?“
„Hvað nafninu viðvíkur, verð
ég að bera það enn um stund.
Ef til vill hefur þú heyrt- um
herskyldu. Skráningarskjal mitt
er Edward Walsh, nldur 29,
flokkur 4-F“.
„Skemmtilegt að vera í Jaeim
flokki“, samsinnti hinn. „Eg er
hissa á því, að þeir skuli ekki
vera búnir iag krækja í þig fyrir
löngu. Ég meina, meðan þú varst
enn Roy Morgan“.
„Þeir gerðu það“, sagði Morg-
an. „Það var einmitt það, sem
kom öllu þessu á stað. Ég var í
flokkil-A fyrir ári síðan ogvissi,
að það var enginn möguleiki að
sleppa undan. Mér varð um og
ó. Þeir héldu áfram að leita eft-
ir bjálfum, og ég sá, að það
myndi koma að mér, eins og
líka varð. Ég fékk tilkynningu
um að koma til læknisskoðunar.
Einmitt þegar ég græddi sem
mest á svarta markaðinum, kom
að herskyldunni“.
Kessler hætti að aka sér. „Já,
hvað svo?“
„Þá kom Ed Walsh til sög-
unnar“, sagði Morgan og gretti
sig. „Lítill náungi með hósta og
guð veit hvað annað, og varla
HEIMILISRITIÐ
kominn úr skyrtunni fyrr en
læknarnir vísuðu honum út.
Þetta var í New York. Hann
var kominn til Chicago staur-
blankur. Ég veifaði seðlabunka
framan í hann, gerði honum til-
boð, og hann hoppaði á það.
Hann tók öll skjöl mín, fór eixm
góðan veðurdag til skráningar
með hundnað öðrum náungum,
sem höfðu ekki komizt 1 gegn,
og fór í gegnum allan hreins-
unareldinn á ný“
Það hlakkaði í Kessler. „Vel
af sér vikið, Roy. Hann mætir
fyrir þig, fær spark í annað sinn,
og þú------“
„Augnablik", greip Morgan
fram í. „Þú ferð of fljótt yfir.
Walsh var ekki hafnað í þetta
sinn“.
„Stóðst hann læknisskoðim-
ina?“ hrópaði Kessler.
„Það er nefnilega það. Þeir
voru ekki nærri eins strangir og
við fyrri rannsóknina, og hann
smaug í gegn. Slíkt kemu iðu-
lega fyrir“.
„En — setti Walsh ekki allt
á annan endann?“
„Og hvemig átti hann að fara
að því?“ spurði Morgan hlæj-
andi. „Þegar hann hafði fært
mér fréttimar, hélt ég að hann
myndi ganga af göflunum. Hann
hótaði náttúrlega að koma öllu
upp, en það gat hann auðvitað
ekki nema koma sér líka í klípu
37