Heimilisritið - 01.04.1946, Blaðsíða 39

Heimilisritið - 01.04.1946, Blaðsíða 39
fyrir viku síðan. Of mikið strit, of óhreinlegt“. Feiti maðurinn vaggaði höfð- inu. „Þetta er nú eitt bindi ævi- sögunnar. Hvað gerðirðu svo fyrir þann tima?“ „Hvað nafninu viðvíkur, verð ég að bera það enn um stund. Ef til vill hefur þú heyrt- um herskyldu. Skráningarskjal mitt er Edward Walsh, nldur 29, flokkur 4-F“. „Skemmtilegt að vera í Jaeim flokki“, samsinnti hinn. „Eg er hissa á því, að þeir skuli ekki vera búnir iag krækja í þig fyrir löngu. Ég meina, meðan þú varst enn Roy Morgan“. „Þeir gerðu það“, sagði Morg- an. „Það var einmitt það, sem kom öllu þessu á stað. Ég var í flokkil-A fyrir ári síðan ogvissi, að það var enginn möguleiki að sleppa undan. Mér varð um og ó. Þeir héldu áfram að leita eft- ir bjálfum, og ég sá, að það myndi koma að mér, eins og líka varð. Ég fékk tilkynningu um að koma til læknisskoðunar. Einmitt þegar ég græddi sem mest á svarta markaðinum, kom að herskyldunni“. Kessler hætti að aka sér. „Já, hvað svo?“ „Þá kom Ed Walsh til sög- unnar“, sagði Morgan og gretti sig. „Lítill náungi með hósta og guð veit hvað annað, og varla HEIMILISRITIÐ kominn úr skyrtunni fyrr en læknarnir vísuðu honum út. Þetta var í New York. Hann var kominn til Chicago staur- blankur. Ég veifaði seðlabunka framan í hann, gerði honum til- boð, og hann hoppaði á það. Hann tók öll skjöl mín, fór eixm góðan veðurdag til skráningar með hundnað öðrum náungum, sem höfðu ekki komizt 1 gegn, og fór í gegnum allan hreins- unareldinn á ný“ Það hlakkaði í Kessler. „Vel af sér vikið, Roy. Hann mætir fyrir þig, fær spark í annað sinn, og þú------“ „Augnablik", greip Morgan fram í. „Þú ferð of fljótt yfir. Walsh var ekki hafnað í þetta sinn“. „Stóðst hann læknisskoðim- ina?“ hrópaði Kessler. „Það er nefnilega það. Þeir voru ekki nærri eins strangir og við fyrri rannsóknina, og hann smaug í gegn. Slíkt kemu iðu- lega fyrir“. „En — setti Walsh ekki allt á annan endann?“ „Og hvemig átti hann að fara að því?“ spurði Morgan hlæj- andi. „Þegar hann hafði fært mér fréttimar, hélt ég að hann myndi ganga af göflunum. Hann hótaði náttúrlega að koma öllu upp, en það gat hann auðvitað ekki nema koma sér líka í klípu 37
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.