Heimilisritið - 01.04.1946, Blaðsíða 54

íagursköpuðum fingrunum stirð-
busalega utan um ískalt glasið,
Hvernig sem á því stóð, kom mér
allt í einu í hug, eitthvað það, sem
.Saunders hafði verið að segja frá,
rétt áður og ég hafði ekki veitt
athygli, nema með öðru eyranu.
Með kynlegri, örvæntingarfullri
vissu starði ég á fingur hans, er
þeir slepptu takinu af glasinu; þeir
linuðust ekki alveg, það réttist
ekki alveg úr þeim. Og um leið og
hann dró höndina tii sín greindi
ég — skyndilega gripinn skelfingu,
eins og ég hefði séð logandi rjóðu-
kross í myrkri — djúpt, voðalegt
ör eftir þórshamarsmerkið, sem
hafði verið brennimerkt inn í sina-
beran lófa hans.
ENDIR
- - “
Þú leizt inrt í myrkrið
Þú leizt inn í myrkrið og mynd hennar sást,
fcá minningar vöknuðu dvalnum af:
— Hún fór yfir úfið og hamstola haf,
á hörpuna lék hún um fegurð og ást,
með tónunum innsæi gestunum gaf t
í geima, sem aðeins í listinni sjást.
— Allt hennar dulæna líf var sem list.
Hið liðna þér birtist, sem þú hefur misst.
Þú leizt inn í myrkrið og sást þessa sýn,
er söknuðinn vakti og ákafa þrá;
en eitt er að finna og annað að sjá,
og endalaust djúp milli hennar og þín.
Ég vissi, að harmur í húminu lá,
því hjarta mitt skildi, hve lifsgleðin dvín,
þá ástvinir skilja, sem unnast svo heitt,
að einungis dauðinn fær gleðinni eytt.
í húminu einan ég síðast hann sá
með söknuð í brjósti og ákafa þrá.
Einar Markcm.
52
HEIMIUISRITIÐ