Heimilisritið - 01.07.1946, Qupperneq 27

SMÁSAGA . . .
Förin til Hanford
«
. . . eftir WILLIA-M SAROYAN — einn uiður-
\enndasta yngri rithöfund Bandarífyjanna. —
EINU SINNI bar það til tíð-
inda, að hinn þunglyndi frændi
minn, Jorgi, varð að lappa upp á
reiðhjólið sitt og hjóla sjö mílna
veg til Hanford, þar eð frétzt
hafði, að atvinna lægi þar á lausu.
Ég fór með honum, þótt upphaf-
lega hefði verið rætt um að senda
Vask frænda í minn stað.
Fjölskyldan hafði ekki hátt um
það, að einn af meðlimum hennar
væri slíkur fáráðlingur og Jorgi, en
jafnframt greip hún fegins hendi
hvert tækifæri sem bauðst, til að
gleyma honum. Ef hann færi nú
til Hanford og fengi þar atvinnu
við uppskeru vatnsmelónanna,
væri öllu borgið. Jorgi myndi inn-
vinna sér nokkrar krónur og jafn-
framt væri maður laus við hann.
Það var aðalatriðið að losna við
hann.
Fjandinn hirði hann og zítarinn
hans, sagði afi minn. Ef maður
les í bók um mann, sem situr all-
an daginn undir tré og spilar á
zítar og syngur, þarf ekki að því
að spyrja, að höfundurinn er ó-
hagsýnn maður í meira lagi. Pen-
ingar, það er á þeim, sem allt velt-
ur. Við skulum láta hann fara og
stikna í sólskmmu dálítmn tíma.
Hann og zítarinn hans og söngur-
inn í honum.
Svona talarðu núna, sagði
amma mín, en bíddu hægur í
eina viku. Bíddu þangað til þú
ferð aftur að sakna hljómlistar-
innar.
Ilvaða vitleysa, sagði afi minn.
Ef maður les í bók, að maður sem
syngur, sé í sannleika hamingju-
samur, þá er höfundurinn draum-
móramaður, en ekki kaupmaður
og verður það aldrei. Við skulum
láta hann fará. Það eru sjö mílur
til Hanford. Þar er hann í hæfi-
legri fjarlægð.
Svona talarðu nú, sagði amma
mín, en að þrem dögum liðnum
verður þú allur annar maður. Mig
langar til að sjá þig æða um eins
HEIMILISRITIÐ
25