Heimilisritið - 01.07.1946, Qupperneq 48

in, þegar þér heimsóttuð þau?“
„Nei, hvernig dettur yður það
í hug. Hann var bara eitt af garð-
áhöldunum, sem keypt voru fyrir
sumarið. Það var ekki umtals
vert“.
„Það var átjánda marz?“
„Já“. Hvers vegna var hann allt-
af að endurtaka dagsetninguna?
„Hvað gerðist annað þann dag?“
„Maðurinn minn slas —“
„Já, já, en hvað annað?“
„Ekkert sérstakt“.
„Nema það, að þér földuð hníf-
inn í sérstöku markmiði“.
„Nei, alls ekki“.
Og þannig hélt hann áfram að
reyna að flækja hana.
„Var gott samkomulag á milli
ytkar hjónanna?“
„Já
Hún gat ekki svarað þessu á
annan veg.
„Aldrei misklíð?“
„Við vorum ekki alltaf á sömu
skoðun“.
Þeir sögðust skilja það vel. Ann-
að væri undan tekning hjá hjónum.
„Hvað deildi ykkur á um?“
„Ekkert sérstakt, sem ég man
í svipinn".
„Ekkert sem þér munið. Það
hefur ekkert sletzt upp á vinskap-
inn hjá ykkur í dag?“
„Við — nei“.
„Alls ekkert?“
„Nei“.
„Þér tókuð fagnandi á móti hon-
um eftir sjúkrahúsvist hans?“
„Vitaskuld“.
Aftur og aftur spurningar um
sama efni. Þær ‘breyttust aðeins
að orðavali. Eitt sinn breyttist efni
þeirra.
„Hvernig vildi þetta bílslys til?“
„Mér er ekki vel kunmígt um
það. Það var rigning, og bíll Ivans
rafcst á annan bíl. Ég held að hin-
um bílnum hafi verið ekið í burtu,
án þess að hann þekktist. Meira
veit ég ekki“.
„Godden særðist mjög illa, já. Ef
hann hefði dáið myndi það hafa
sparað einhverjum fyrirhöfnina
við að myrða hann“.
Hún svaraði ekki.
„Hefur honum verið sýnd bana-
tilræði í nokkur önnur skipti?“
„Nei, þetta var ekki morðtil-
raun. Það var slys“.
„Hvernig vrtið þér það?“
„Nei, við — ég, allir sögðu að
það væri slys. Mér hefur aldrei
dottið annað í hug“.
,;En hann hefði látið lífið í það
sinn, ef Blakie læknir hefði ekki
lagt sig í líma við að bjarga hon-
um“.
„Já. En það var slys ...“
Svo fóru þeir að spyrja hana
um það sem gerst hafði um
kvöldið.
„Hvers vegna fóru þér inn í
bókastofuna?"
„Af því að Ivan hafði beðið mig
46
HEIMILISRITIÐ