Heimilisritið - 01.05.1948, Qupperneq 31

— Komdu og sjáðu, hvað ég
fann hcma rétt fyrir titan húsið
í dag.
Eg hengdi upp frakkann og
gekk innfyrir. Þar stóð konan
mín fyrir framan spegil og' var
að hnýta ú sig bláköflóttan trefil.
Eg stirðnaði upp af skelfingu.
I’etta var trefillinn, sem ég hafði
myrt mág minn með. Og hún
sagðist liafa fundið hann. Nei!
Hún hlaut að vita alltsaman og
var bara að/storka mér, áðuren
hún hringdi á lögregluna.
Hringja á lögregluna! Nei, það
xnátti hún ekki gera. Eg varð að
koma í veg fyrir það. Og ég sagði
við sjálfan mig:
— Svonasvona, vertm rólegur
og dálítið klókur. Farðu nú vel
að henni.
Eg gekk til hennar, faðmaði
hana að mér og kyssti. Síðan
færði ég hendumar lítið eitt til
og tók í sinnhvorn enda trefils-
ins og — herti á hnútnum. — Eg
hætti ekki fyrren hún gaf upp
andann“.
— Og þannig lauk kunningi
minn sögunni, þarsem hann sat
á rúmstokknum og starði lán-
leysislega útum rimlagluggann.
Eg var í ljósum fötum og með
bláköflóttan vasaklút í vasanum,
sem ég þorði ekki að taka upp
tilþessað þurrka mér um augun,
en ég samhryggðist kunningja
míniun innilega. ... —
Mestu yfirsjónir í lííinu
Mes<u j'firsjóuir í lífinu em.Jiessar:
Að liulda uð maður geti komið með siun eigin mælikvarðn á rétt og rangt
og feugið ailu aðra til að dæma hugðarefni annarra eftir sínum eigin
Að gera ráð fyrir e'mhliða skoðunum í þessum heimi.
Að revna að stej'pa mismunandi manngerðír i sama mót.
Að láta ekki undan \'egna lítilsverðra smámuna.
Að gera ráð fj'rir fuilkomnum mannaverkum.
Að ergja sig og' aðra með því, sem ckki verður brej tt.
Að hjálpa ekki, ef maður gelur, öllum, sem lijálpar þarfnast.
Að gera ekki ráð fj rir veikleika annarra.
Að telja allt ómögulegt, sem maður getur ekki sjálf.
Að trúa einungis því, sem ófullkomimi iiugur manns getur spannað.
Að lifa Jiaiinig, að andartakið, stundum eða dagurinn sé mikilvægari en
eilífðin.
Að dæma fólk eftir einhverjum ytri eiginleikum, þvi það er innri niaðurinn,
f sem máii skiptir. (llankin’s Iiay).
2»
HEIMILISRITIÐ