Heimilisritið - 01.05.1948, Side 37

hálsfesti!" Báðir Seygðu sig yf-
ir hana.
„Hve mikið, Rinaldo?"
„Fyrir signore — tvö hund'ruð
og tíu þúsund lírur‘‘.
Það tók nokkra eftirgangsemi,
en að lokum lét sá ókunni tilleið-
ast. „Eg var óviðbúiun slíkum
útgjöldum þegai' ég kom“, sagði
h.ann; „en ég vilcji mega taka
með mér hálsfestina. Vilduð þér
vera svo góðúr að hneppa frá
mér frakkanum og taka \’eskið
úr brjóstvasa mínum? fíægri
handleggurinn er mér ónýtur.
Gott, lítið í það“.
„Það eru tíu þúsund lírur,
8ignore“. Rödd Alfredos titraði
af virðingu.
„Gott, liafði þér það. Takið
s\'o eitt af auðu spjÖldunum, ef
þér . viljið gjöra svo vel. Já,
þessi. Vilduð þér gerá mér þánn
greiða að skrifa skilaboð til
konu minúar fyrir mig?“
„Látum okkur nu sjá, Skrifið:
Ccira Anialia —“
„Er nafn signora Amalia,
'signore? Skrítin tilviljun! Það
heitir konan mín líka“,
„Einmitt? Jæja, þá: „Kæra
Amalia, ég þarf að lúka.óvæntri
greiðslu, og þarf til þess meiri
peninga en ég hef á mér. Gerðu
svo vel að fá Gustave, sem auð-
vitað færir þér þessi boð, tvö
hundruð þúsuncl lírur úr pen-
ingaskápnum í svefnherberginu.
Settu það bara í venjuíegt, iók-
að umslag. Þegar ég kem; íjkáltu
fá að heyra gieðileg'ar fréttir".
Ef þér A’iljið nú setja péhnann
milli fingranna á mér, skal ég
skrifa undir".
Okunni maðurinn skrifáði
með erfiðsmunum A og a.eftir
því strik af öldungis ólæsilegum
stöfum.
„Skrítið, signore“, sagði .Al-
fredo, „að kona yðar skuli heita
Ainalia og nafn vðar byrjá.á A!"
„Já — Albert Manneririg. En
þyí—“ _ A
„Nafn mitt er Alfredo, ög —“ .
„O, jæja? Vilduð þér gjöra
svo vel að láta veskið í vásáun,
og hneppa svo að mér frakkán-
um? Ég ætla að bíða hér, ef yð-
ur er það eklci á móti skápi ,
Ei’tir stundarfjórðung kom
bílstjórinn aftur.
„Þér niegið bíða úti“, Sagði
húsbóndi lians.
„Opnið það og teljið pening-
ana“, sagði hann við Alfredo.
„Rétt? Viljið þér þá stinga háls-
festinni í vasann hjá vesldnu?
Ef þér svo náið í Gustave aftur,
getið þið báðir hjálpað mér út
í bííinn“.
„En sú ógæfa — að vera svoiia
farlama — og eiga slíkan áijð!“
Alfredo var votur um'atign,
enda þótt munnsvipurinn væri
'ánægjulegur, þegar hann stóð í
búðardyrunum og svipaðkst nieð
HEIMILISRITIÐ
35