Heimilisritið - 01.05.1948, Side 59

haldið kannske —. Þér haldið
1>Ó ekki að hann hafi gert það?“
„Haldið þér það'?“ spurði
Poirot.
„Nei — því á ég bágt með að
trúa. Ég trúi ekki Marshall til
að fremja slíkt. Það finnst mér
alveg óhugsandi“.
„En þér enið þó ekki alveg
vissar. Mér fínnst ég skilja það
á rödd yðar“.
„Maður les stundum um slíkt
í blöðunum, afbrýðisemi — ekki
að ástæðulausu stundum, skilst
manni. Ef eitthvað slíkt liefur
átt sér stað hér — eins og altal-
að er — ég á við, milli hennar
og iledfem. Aumingja frvi
Christine, svona ljúf og viðfelld-
in kona. Hún er sérlega hug-
þekk. En það er líkast því, sem
kona, eins og frú Marshall var,
vefji öllum mönnum um fingur
sér. G'iftar konur mega þola sitt
af hverju, skilst manni“. Hún
audvarpaði. „En ef IMarshall
Iiefði komist að því . . .“
„Hvað þá?“ sagði Weston
Iivaí'Iegn.
„Eg hef stunduxn verið að
hugsa uin, að frú Marshall væri
kannske hrædd um að manninn
sinn grun aði eitthvað“.
„Hvað kom yður til þess að
hugsa um það?“
„Ekkert sérstakt, svosem. Ég
hafði það einhvern veginn á
tilfinningunni, að hún væri —
stundum — lirædd við hann.
Hann er dagfarsprúður maður,
en hann er — hann er strang-
ur“.
„En urðuð þér varar við, að
nokkuð færi J>eim á milli, sem
styrkti þennan grun yðar“, sagði
Weston.
Gladys hristi höfuðið.
Weston andvaq>aði og sagði:
„Hvað þessum bréfum viðvík-
ur, sem frú Marshall fékk í
morgun; livað getið þér frætt
okkur um þau?“
„Það voru sex eða sjö bréf“.
„Fóruð þér með þau upp til
hennar?"
„Já, ég tók þau á skrifstof-
unni, eins og vant er, og fór með
þau upp á bakkanum“.
„Munuð þér hvemig þau litu
út?“
„Þau voru rétt eins og vana-
leg bréf. Ég held að sumt hafi
verið reikningar og eitthvert
prentað mák ég sá tætlurnar af
því seinna, á borðinu“.
„Hvað varð af þeim?“
• „Þær fóru í ruslafötuha. Það
er lögTegluþjónn að athuga það".
„En það sem var í bréfakörf-
unni?“
„Það' fór líka í msíið“.
„Ójá. Þá held ég að þessu sé
lokið í bili“, sagði Weston og
leit spyrjandi á Poirot.
Poirot hallaði sér áfram.
„Hvemig var það, þegar þér
HEIivirLISKITIÐ
57