Heimilisritið - 01.05.1948, Síða 36

sína, sem hann hafði kvænst ný-
lega, og trnði nú þegar fyrir ölhi,
sem honum .var dýrmætt.
Það var fimmtudagnr, dagur-
imi sem Guido, ungi aðstoðar-
maðurinn hans, borðaði hádeg-
isverð í veitmgahúsi með félög-
um sínum. -
Allt í einu hallaði Alfredo sér
áfram og varð eftirvæntingar-
-íuilur á svip. Sérlega glæsilegur
bíll hafoi numið staðar úti fyrir
dyrunum.
Bílstjórinn steig út og ávarp-
aði Alfredo á prýðilegri
ítölsku:
„II ídgnore Mannering, ferða-
maðurinn í bílnum, biður yður
að ganga út og tala v ið sig.
Hann er bæklaður og á erfitt
með að hreyfa sig!"
Liómandi af eftirvæntingu
flýtti Alfredo sér út. Viðskipta-
vinurinn tilvonand'i var roskinn
maður, skrapleitur og friður í
andliti, hárið næstum hvítt, og
önnur höndin var í fatla innan-
undir aðhnepptum frakka.
„Lofið mér að sjá safírnælurn-
ar yðar. Eitthvað ljtilræði, skilj-
ið þér — smá gjöf handa kon-
unni minn'i“.
„Sjálfsagt“. Alfredo þaut inn.i
búðarholuna og kom með nokkr-
ar litjar öskjur.
Okunni maðurinn leit á þær
með gagmýnisaugum. ,,Eg hafði
hugsað mér eitthvað ofurlítið -—
jæja, lítið eitt meira en þetta.
Orðstír yðnr —“
„En il siffnore tiltók ,JttiI-
rteði“. Alfredo leit út á brúna.
Ekkert bólaði á Guklo. „Ég get
ekki skilið við búðina mann-
lausa, og að fara með dýrmæta
hluti út á götu —. Ef herrann
c/œti komið inn —“.
„Jæja þá — styðjið mig,
Gustave". ðleð hjálp þjónsins
Alfretlos steig hann út úr bíln-
um og tókst að staulast inn í
búðina.
Nú voru skartgtipimir skoð-
aðir og athygli ókunna mánns-
ins læindist Ioks helzt að einni
safírnælunni, en þó var hann
bersýnilega ekki alls kostar
ánægður. „Það er afmælisgjöf til
konunnar minnar. Þrjú þúsund
lírur, var ekki svo?“
„Jú ■— þrjú þúsund. Leitt að
su/nora skyld'i ekki vera fædd í
mánuði perlanna. Hérna, til
dæmis“. Alfredó sýndi hverja
jærlufestina af annarri.
„Fallegt — afar fallegt“,
tautaði ókunni maðurinn. „En
fyrir þann, sem til þíekkir — og
kann að meta slíkt, góði Bin-
aldo, hafði þér ekkert annað?“
Alfredo færði sig að fornfá-
legum peningaskáp; kraup fyrir
franian hann og opnaði hann.
.Jlérna signoreT .Hann lagði
láúga öskju virðulega á borðið.
’ „Nú, já — ,þetta mætti kalla
HEIMILISRITIÐ
34