Heimilisritið - 01.05.1948, Blaðsíða 48

um: ,,IJað var ekki minn — nimn
var með rauða húi'u“.
„Þau hafa skriðið burt í allar
áttir . . . O, hvílíkur útgangur!“
varð af þér, krakka-
skömm? . . . Eg stakk túttunni
upp í þig, og svo áttirðu að
sitja kyrr . . . Ó, ftónið þitt . . .“
„Jæja, bíddu bara, þú skalt
fá duglega ráðningu!" sagði
iinnur,,sejn dró á eftir sér þriggja
ára dreng, sá hélt hendinni íyrir
augun og Iteygði af.
Þær einar, sem áttu hvítvoð-
unga, komu í hægðum sínum
með byrðar sínar og litu fýlulega
á grannkonurnar, sem æddu
ennþá fram og aftur í leit sinni
að börnunum.
„Þetta er ekki nökkurt líf,
þetta er hegningarvinna og ekk-
ert annað — aðra stundina verð-
ur maður að drösla burt búpen-
ingnum, hina að fela börnin . ..“
sagði ung.kona, sem hélt á ung-
barni.
„Það tekur því nú ekki fyrir
þig að fjasa um þetta — þú
þurftir ekki annað en að taka
vögguna og fara með hana í
hvarf. Þú ættir að finna hvernig
]>að er að hafa þau tvö í hönd-
mn sér og tvö hangandi í pilsinu
sínu, og svo þegar þau týnast í
þokkabót“.
„Jæja, þetta fór nú samt vel.
Yið höfum lært af þessu standi
með gripina. Þetta var ágætlega
til fundið og tók ekki nema
fimm mínútur“.
„Ef við hefðum vitað þetta
fyrir, hefði það samt farið enn
betur“.
Allir voru hæst ánægðir'.
Smiðskonan ein sat í grasinu við
brunninn og bafmaði sér: öll
börnin hennar höfðu verið
skráð, hún hafði verið staðin að
verki. Fólkið stóð umhverfis
hana og virti hana fyrir sér.
„Veslings, saklausa konan“,
sagði einhver.
„Hún gætir sín vænti ég í
næsta skil'tið. Ilún var svo rugg-
in af öllum þessum krökkum sín-
um, hélt að svona ætti það að
vera . .. Nei, þeir tírnar eru
liðnir“.
„En satt að segja var hægara
að fást við börnin en skepnurnar.
Þótt þau skríði í felur, gerði það
ekki gizkamikið til, en þegar
maður teymir bolakálí á eftir
sér, á maður á hættu að hann
þjarmi svo að manni, að mað-
ur verði öldungis frá“.
„Já, víst var hægara að fást
við börnin“.
„Það 'voru annars margir
gripir, sem þeir tóku hérna á
dögunum“.
„Þeir koma líka öllum að ó-
vörum, svo að maður veit ekki
hvað maður á tit bragðs að
taka“.
(Niðurl. neðsi á mvstu sfðn).
46
HELMLLISRITIÐ