Heimilisritið - 01.05.1948, Blaðsíða 58

hafa heyrt í ritvélinni. Hún á-
]eit að klukkuna hefði þá vantað
fimm mínútur í ellefu. Hún var
að taka til í herbergi Redferns-
lijónanna, um það leyti. Þaðan
fór hún inn til Rosamund. Hún
minritist þess, að klukkan á
kirkjunni í Leathercombe hafði
stegið ellefu, þegar hún fór inn
í herbergi Rosamund. Þegar
klukkan var fimtán mínútur yf-
ír ellefu, fór lnin niður og drakk
te. Síðan fór luin að taka til í
hinum herbergjunum. Hún hafði
ekki orðið vör \ ið' jið neinn færi
eftir ganginum, meðari á því
stóð, eða út um dyrnar fyrir
enda gangsins.
Weston leitaði upplýsinga um
frú Marshall.
Hún kvað frú Marshall ekki
hafa í'isið sncrnma úr rekkju,
jafnaðaiiega og' sagðist hafa ver-
ið undrandi yfir því, að hún
skyld'i vera farin niður, klukkan
rúmlega tíu. Það var óvanalegt.
,,Hvaða álit höfðuð þér annars
á frú Marshal]?“ spurði Poirot.
„Það er ekki vert að ég hafi
orð á slíku. Finnst yður það við-
eigajidi?“
„Já, við það er ekkert athuga-
vert. Okkui' væri mjög kært, ef
þér vilduð segja álit yðar“.
Gladys leit á lögreglustjór-
ann, eins og á báðum áttum.
Weston reyndi að dylja það
undir hlýlegum andlitssvip, að
*
56 '
framferði hins franska starfs-
bróður hans ylli honum nokk-
urrar undrunar.
„Já — segið þér frá“, sagði
Weston.
í fyrsta skipli undir yfir-
heyrslunni, fór Gladys nú út úr
jafnvægi. Hún fitlaði. við
svuntuhornið.
„Hvað því viðvíkur“, sagði
hún, „þá var frú Marshall eigin-
lega ekki prúð kona sem maður
myndi kalla. Ég á við, að lnin
var frekar eins og leikkona“.
„Hún var leikkona", sagð'i
Weston.
„Já, það er einmitt það. Hún
yar duttlungafull. Hún sýndi
enga kurteisi, nema rétt þegar
lienni leizt svo. Hún gat verið
vingjarnleg, þegar því var að
skipta, en þegar eitthvað á
brjátaði, ef maður brá ekki við,
sti-ax og hún hríngdi, eða ef
þvotturinn kom ekki .á tilsett-
um tíma, þá gat hún verið blátt
áfram ósvífin. Mér er óhætt að
segja, að okkur var öllum heldur
í nöp við hana. En hún var auð-
\ itað glæsileg kona — svoleið-
• <<
1S . . .
Weston sagði: „Mér þykir
leitt, að þurfa að leggja fyrir yð-
ur eina spurningu; en það er
mjög mikilsvarðandi. Getið þér
sagt okkur hvernig sambúð
þeirra hjónanna var?“
Gladys varð hikandi. „Þér
HEIMILISRITIÐ