Heimilisritið - 01.05.1948, Qupperneq 20

strax. Allt. færi lit um þúfur ef
þau færu áður en Jaek Barlow
kæmi. Hvað tafði hann eigin-
lega?“
„Má ég ekki hjálpa yður?“
„Nei, það þarf ekki. Hún
lagði höndina á handlegg hans
til að halda aftur af honum. „Eg
er búin eftir andartak“. Hún
varð að 'tefja tímann.
ELISSA FÓR sér hægt að þvo
og þurrka borðbúnaðinn. Roger
brosti til hennar og talaði við
hana með augunum einum sam-
an. Svo gekk hann til hennar og
lagði handlegginn utan um
hana. Varir hans fundu munn
hennar og þannig stóðu þau
lengi, lengi, þangað til ruddaleg-
ur hlátur truflaði þau. Þau !itu
bæði til dyranna. Þar stóð mað-
ur með vasaklút bundinn fyrir
niðurandlitið og húfuna niður í
augum. I hægri hendi hélt hann
á skannnbyssu, sem liann otaði
að þeim ógnandi.
„Afsakið ef ég trufla“, sagði
hann háðslega, „en þér eruð of-
urlítið fyrir mér“.
Roger ýtti henni lítið eitt frá
sér. IMaðurinn með bvssuna
hreyfði sig ekki. Elissa var afar
Jjungt um hjartað, en hún gat
ekki að sér gert að dast að Jack
Barlow fyrir leikaraskapinn.
Þetta fór þá allt samkvæmt á-
ætlun. Jack átti að talca vagn-
O s
18
inn og aka burt. Hann átti svo
að „finna“ hann aftur þegar bú-
ið væri að aflýsa upplestri rit-
höfundarins Roger Bayard, og
leiksýning Evu bvrjaði. Þá átti
hann að aka bílnum út til sum-
arbústaðarins í heiðinni.
„Hvað viljið þér?“ spurði Rog-
er. Ilann virtist ofurlítið fölari
að sjá í hálfrökkrinu.
„Það veit ég ekki fyrir yíst
ennþá. Eg ætla að hugsa mig
um, en svo mikið get ég sagt þér,
drengur minn, að þér er ofaukið
hér. Um stúlkuna þarna skiptir
öðru máli“ .
Jack gekk heldur langt, fahnst
Elissu. Ilvers vegna lét. hann sér
ekki nægja að taka bílinn og aka
burt?
Hún fékk ekki ráðrúm til aö
velta því fvrir sér. Allt í eilm
stökk líoger á manninn. Skot
kvað x ið og rauður blossi lýsti
í hálfrökkrinu, og Elissá æpti.
Hún heyrði stunur og formæl-
ingar og vel úti látin hnefahögg.
Svo heyrðist rödd Rogers aftur,
róleg og sigri hrósandi: „Þarna
lagsmaður!“ Eitthvað þungt féll
á gólfið.
El'issa hljóp til og sá. Roger
liggja með hnéð á brjósti rnanns-
ins og þrýsta hönduin hans að
gólfinu.
„Þér -—• þér hafið barið hann
til óbóta!“ hrópaði hún. „Þetta
er bara Jack Barlow, sem hefur
csiru:. ' .:
HEIMILISRITIÐ