Heimilisritið - 01.08.1948, Qupperneq 16

ægilegast úti fyrir, að Prinsinn
Gæfusami hélt gestum sínum
grímudansleik, sem vart átti
sinn líka að giæsileik.
Þessi grímudansleikur var í
meira lagi lostasamlegur á að
líta. En fyrst verð ég að lýsa söl-
unum, þar sem hann fór fram.
Þeir voru sjö — sannarlega kon-
ungleg salarkynni.
Víðast hvar eru slíkir salir í
beinu framhaldi hver af öðrum
og á milli þeirra rennihurðir,
sem ná næstum veggja á milli,
svo hafa má útsýn yfir þá alla í
einu. Hér var allt öðru máli að
gegna, eins og vænta mátti af
prinsinum, sem hafði yndi af að
fara sínar eigin götur. Sölunum
var svo óreglulega niðurskipað
að varla varð séð yfir nema einn
í einu. Með tuttugu til þrjátíu
metra millibili voru krappar
beygjur og bak við hvert horn
gat að líta nýja, óvænta útsýn.
Til hægri og vinstri, á hverjum
vegg miðjum, var hár, gotnesk-
ur gluggi, sem vissi út að lolc-
uðum gangi, er lá í bugðum með
fram sölunum. Rúður glugganna
voru litaðar í samræmi við lit-
brigðin á skreytingu þess salar,
er þeir snéru inn að. Sá austasti
var til dæmis blátjaldaður og
gluggarnir fagurbláir. Næsti sal-
ur var með purpuralitu vegg-
fóðri og skrauti. Sá þriðji var
grænn, fjórði gulur, fimmti
hvítur, sjötti fjólublár. Sjöundi
salurinn var tjaldaður svörtu
flosi, það þakti loftið og féll nið-
ur um veggina í fellingum, á
gólfábreiðu úr sama efni og eins
að lit. En í þessum sal einum var
litur glugganna í ósamræmi við
skreytinguna inni fyrir. Rúðurn-
ar voru rauðar sem blóð. I eng-
um þessara sala var Ijós af neinu
tagi. En í göngunum, sem lágu
meðfram sölunum, stóð úti fyrir
hverjum glugga stór þrífótur
með Ijósi, sem lýsti inn um litað-
ar rúðurnar með skæruln
bjarma. Þetta olli því, að inni í
sölunum komu fram furðuleg-
ustu kynjamyndir. En í hinum
vestasta, svarta salnum, olli
þetta samspil ljóss og skugga
einna hryllilegustum áhrifum,
þegar ljósbjarminn gegnum
blóðrauðar rúðurnar féll á svört
flostjöldin, varð svipur þeirra
sem inni voru, svo óhugnan-
lega draugslegur, að fáir gest-
anna voguðu sér að stíga þang-
að fæti.
í þessum sal stóð einnig afar
stór íbenholtsklukka upp við
vesturvegginn. Dingullinn sveifl-
aðist fram og aftur með drauga-
legu geighljóði; og þegar stóri
vísirinn hafði lokið hringferð
sinni, kváðu við slög, skær, djúp
og tónfögur, en með svo kynleg-
um blæ og áherzlu, að svo var
sem tónlistarmennirnir neydd-
14
HEIMILISRITIÐ