Heimilisritið - 01.03.1949, Blaðsíða 6

um riffilgarmi", sagði kæra-stan
ergileg. (Hún er alltaf ergileg, ef
ég segi ekki já, já og amen við
athugasemdum hennar).
„Þú verður áreiðanlega mat-
vinningur í sumarfríinu“, sagði
vinstúlkan og brosti eins og hún
væri að gæla við krakka.
En ég lét sem ég heyrði ekki
til þeirra, heídur handlék riffil-
inn og raulaði uppáhaldsdans-
lagið mitt eins kærulej'sislega
og ég gat: „Ævilangt hefði ég
helzt \'iljað sofa . . .“. Og vin-
stúlkan tók undir og brátt tók
kærastan undir líka, og við
sungum mikið á leiðinni norður.
ÉG VEIT ekki, hvort þið haf-
ið komið í Snasavík, enda skipt-
ir það ekki miklu máli. Þetta
er fremur afskekktur bær og
stendur úti við sjó, og skammt
utan við eru einkennilegar
klettaborgir, sem heita Snasir,
og af þeim dregur bærinn nafn.
En þetta er aukaatriði.
Aðalatriðið er, að þarna fædd-
ist kærastan mín fvrir tuttugu
og tveimur árum og fer þangað
einstaka siiinum til þess að sjá
bernskustöðvarnar, eins og hún
segir, þegar rómantíkin nær tök-
um á henni.
Við tjölduðum rétt utan við
túnið, þar sem dálítil árspræna
rann til sjávar.
„Við getum baðað okkur í ár-
ósnum“, sagði kærastan, rétt
eins og við værum komin alla
þessa leið til þess að baða okkur
í köldu vatni.
„Hér er þó eitthvað til að
skjóta á“, sagði vinstúlkan og
benti út á víkina, þar sem æð-
arkollurnar syntu fram og aftur
og gáfu rígmontnum blikum
undir fótinn. Síðan gengum við
til náða án frekari bollalegginga
viðvíkjandi umhverfinu.
Við kærustupörin hjúfruðum
okkur hvort að öðru, en vin-
stúlkan d'ró svefnpokann upp
yfir höfuð og snéri baki við
okkur. Aumingja stúlkan!
Ég setti mig í spor kærust-
unnar og vorkenndi vinstúlk-
unni; henni hlaut að vera kalt.
Eins og það er líka notalegt að
sofna, þegar manni er kalt!
Morguninn eftir var bezta
veður, og A Íð sömdum dagskip-
an, þar sein tekið var nákvæm-
lega jafnt tillit til þrennskonar
álíkra skoðana, meðan stúlkurn-
ar hituðu morgunkaffi á prím-
us.
„Ég fer á skyttirí“, sagði ég.
„Mig langar til að skreppa
heim og heilsa upp á hana
frænku“, sagði kærastan, en
frænkan var húsfreyja í Snasa-
vík.
„Þá elda ég matinn í dag“,
sagði vinstúlkan — og þar með
var málið útkljáð, og ég þrarnrn-
4
HEIMILISRITIÐ