Heimilisritið - 01.03.1949, Blaðsíða 36

ist að þér, elsku fallegi haninn
minn!
Þín heittelskandi hæna“.
Sophie.
Mánud.,-------
„Kæra vinkona!
Þú munt ekki skilja nokkurn
skapaðan hlut í því sem ég ætla
nú að skrifa þér. En það gerir
ekkert til. Og ef bréf mitt kæm-
ist í hendur annarrar konu, gæti
hún haft not af því.
Hefðir þú verið mállaus og
heyrnarlaus hefði ég án efa elsk-
að þig lengi. Orsök þess sem fyrir
liefur komið er einungis sú, að
þú ert hvorugt. Það er allt og
sumt.
I ástamálum, sjáðu til, hafa
draumarnir mál. Og það má ekki
trufla mál þeirra með' því að
grípa frammí fyrir þeim, sjáðu
til. Og þegar talað er saman milli
kossanna, truflar maður draum-
ana í sálum elskendanna, nema
ef eitthvað mjög háfleygt og
stórfenglegt er sagt. En háleit
orð koma víst sjaldnast út úr
munnum fallegustu stúlknanna.
Þú skilur ekki neitt í hvað ég
er að fara, er það? En því minna
sem þú skilur, því betra. Ég held
áfram. Þú ert vissulega ein
þeirra dásamlegustu og fegurstu
stúlkna, sem ég hef liitt.
Hvar getur maður séð jafn
fögur og dreymin augu og þín?
I hvaða augum sér maður jafn
mikið af fögrum vonum, og hvar
slíkt hyldýpi ástar? Hvergi. Og
þegar þú brosir með litla munn-
inum þínum, bogadregnu vörun-
um, svo að' skín í fílabeinshvít-
ar tennurnar, finnst mér sem ég
heyri undurfagra hljómlist. Ein-
hver óumræðilegur fögnuður
gagntekur sál mína.
Það er þá, sem þú talar við
mig, og það er einmitt það sem
veldur mér angurs, skilurðu?
Angrar mig meir en orð fá lýst.
Ég kysi helzt að sjá þig aldrei
aftur.
Þú lætur náttúrlega sem þú
skiljir ekkert af því sem ég
skrifa, ekki satt? En því bjóst
ég líka alltaf við.
Manstu, er þú komst í fyrsta
skipti að heimsækja mig í íbúð
mína?
Þú varst hýrleg og létt í öllu
1‘asi, fjóluangan fyllti herbergið.
Við horfð'um lengi hvort á ann-
að án þess að segja orð, svo
föðmuðumst við eins og tveir
kjánar. Við liöfðum engin orð.
Við létum nefnilega verkin tala!
En er við skildum, var þá ekki
eins og handtak okkar og augu
hefðu mál, mál sem engin tunga
fær nokkru sinni tjáð. Að'
minnsta kosti fannst mér það.
Er þú fórst sagðirðu lágt:
„Sjáumst fljótt aftur!“
34
HEIMILISRITIÐ