Heimilisritið - 01.05.1951, Side 41

hindrað' sjálfan sig í að segja
það, sem hann sagði.
„Veldu!“ hrópaði hann næst-
um. „Veldu milli okkar núna!
Þetta verður að taka enda. Þú
verður að velja milli mín og
Hatherly og vera fljót“.
Hún lá endilöng í rennvotum
fötunum. Hún hreyfði sig elcki,
nema fingurna, sem slitu upp
grasstrá.
„Veldu!“ endurtók hann. „Eg
hef þolað allt sem ég get!“
Röddin var rám, næstum
ruddaleg.
Þá rétti Nóra höridina yfir til
Hatherlys.
„Eg vel hann“, sagði hún.
Hatherly hafði ekki snúið sér
að henni eða sagt neitt.
Eítir tuttugu ár fór sársauki
um Grigson af að rifja upp þessa
stund.
„Gott og vel“, sagði hann. „Þú
hefur valið“.
Hann staulaðist á fætur og
gekk burt frá þeim án þess að
líta nokkru sinni við. Hann gekk
klukkutímum saman fram með
ánni og langaði til að fleygja sér
út í hana.
Þegar hann kom heim í her-
bergi sitt, fann hann miða frá
Nóru á borðinu:
„Kæri Grig!
Eg varð að velja Jim, af
því ég elska kann meira. Eg
held það liafi byrjað þegar
hann var veíkur. Reyndu að
fyrírgefa mér. Við förum burt.
Nóra“.
Þau voru farin.
Hann hafði hvorugt þeirra séð
síðan. Ekki fyrr en í dag. Og
Hatherly var svona kominn —
gangstéttamálari! Og hvar var
Nóra. Höfðu þau nokkurn tíma
gifzt? Honum fannst sem
snöggvast huggun í þeirri von,
að þau hefðu aldrei gifzt.
Hann langaði til að líta á Hat-
herly aftur. En úr öruggri fjar-
lægð. Það væri of miskunnar-
laust að láta Hatherly verða að
])ola auð'mýkingu af enduríund-
unum. En hann langaði að hjálpa
honum. Þegar hann gekk gegn-
um garðinn, kenndi hann æ meir
í brjósti um hinn fallna meðbiðil.
Hann stóð rétt utan við hlið-
ið og virti Hatherly íyrir sér, í
heilan stundarfjórðung. Hann
var töfraður af honum.
Hatherly hafði brett upp
kraganum og látið á sig húfuna.
Hann borðað'i þykka brauðsneið
og gaf hundinum af og til bita.
Grigson þoldi þetta ekki lengur.
Hann sneri burt og gekk liægt
yfir í Ritzhótelið, þar sem hann
dvaldi.
Hatherly hélt kyrru fyrir, þar
til umferðin tók að minnka. Þá
reis hann stirðlega á fætur, safn-
aði saman myndum sínum og
HEIMILISRITIÐ
39