Heimilisritið - 01.05.1951, Síða 56

og það er ekki ósanngjarnt að ég fái
aukaþóknun, ef ég kcm þessu í kring,"
sagði Howcs. „Hvernig get ég vitað
nema hann skjóti mig undir eins og
hann kemur auga á mig — hanri hef-
ur a. m. k. hótað því, þorparinn sá
arna — cða að hann tekur mig hönd-
um og ógnar mér mcð lífláti, ef þú af-
hendir honurn ekki stúlkuna. Þú veizt
að Sterling er ekki neitt lamb að leika
við.“
Doyle lét röksemdir félaga síns ekki
á sig fá og svaraði rólega:
„Þú getur látið hann skilja það á
þér, að ef hann geri tilraun til að hafa
í frammi einhver brögð, geti svo farið
að hann sjái hana aldrei framar. Ef þú
crt hræddur um að hann skjóti þig,
þcgar hann sér þig, geturðu sent ein-
hvern eyjarskeggja á undan til þess að
tjlkynna honum, að þú komir í frið-
samlegum erindagjörðum og að þú haf-
ir fréttir að færa af konu hans. Það er
hyggilegast fyrir þig að hafa aðeins tvo
innfædda mcð þér, til þess að njósnarar
hans verði síður tortryggnir."
„Já, það er ég sem á að leggja mig í
hættu,“ glotti Howes. „Hvernig á ég
að bregðast við, ef ég verð fyrir laun-
sátri frá hendi einhvers af ættflokkum
Sterlings, og vera aðeins með tvo menn
mcð mér?"
„Ég hef sagt þér að þú skulir taka
með þér merkið, sem sýnir að þú kom-
ir í friðsamlegum crindagjörðum. En
auðvitað, ef þú þorir ckki gegnum frum-
skógjnn og ekki heldur að koma ná-
lægt Sterling, þá . . .“
„Ég hræðist ekkert á þessari jörð,“
tók Howes fram f fyrir honum. „Þú
skalt ekki vera að gorta við mig, Doyle.
Ég læt ekkí bjóða mér að vera kallaður
hugleysingi, þegar kvenfólk er viðstatt
■— er þér það ckki ljóst? Ég hef stund-
um gcrt ýmislegt miður þokkalegt fyr-
ir þig, og alltaf verið þín mcgin, ekki
rétt? Ég hefði getað bjargað sjálfum
mér, með því að koma upp um þig,
þegar ...“
„Kæri Howes, þetta var aðeins sagt
í spaugi," flýtti Doyle sér að skjóta inn
1. „Ég veit að þú kannt ekki að hræð-
ast, og ég hugsa líka að þú sjáir við
Sterling."
„Allt í lagi með það,“ sagði Howes
sáttfús. „Ég hélt bara að þú ætlaðjr að
gera lítið úr mér í viðurvist dömunnar
þarna. Ég legg af stað um sólarupprás
í fyrramálið."
Joan hafði hlustað á þá og fannst
hún vera eins og mús undir fjalaketti,
því að í bezta falli var útlit fyrir, að
hún myndi verða afhent Hilary Ster-
ling, ef hann þá félljst á að borga þá
fjárhæð, sem þeir félagar heimtuðu.
Henni var engrar undankomu auðið,
því þótt hún gerði tilraun ril að flýja,
myndu eyjarskeggjar óhjákvæmilega ná
henni og flytja hana til baka til Doyles
og Howes.
Hvað verður um mig, ef Hilary Ster-
Iing neitar að borga? hugsaði hún nið-
urdregin. Hann kærir sig ef .til vill
ekki um mig aftur. Það væri eftir hon-
um að skilja mig eftir í höndum óvina
sinna, ril þess að hefna sín rækilega á
mér. Ég vildi óska að ég væri dauð.
Ég hef ekkert framar að lifa fyrir.“
Það leið að kvöldi, og Howes kveikti
á olíulampa, sem hann setti á borðið og
hjálpaði síðan stúlkunni við að útbúa
kvöldverð. Joan borðaði ekkert, nema
54
HEIMILISRITIÐ