Heimilisritið - 01.10.1955, Qupperneq 5

„Hvað er þetta, afi minn?“
Drengurinn kemur hlaupandi,
færandi hendi, dýrgrip ókennd-
an, sem hann hefur fundið í
sandinum.
Gamli maðurinn tekur við því,
sem að honum er rétt, veltir því
fyrir sér á ýmsa vegu, fer um
það nærgætnum höndum, lýtur
höfði og verður þungt hugsandi.
Drengurinn innir hann á ný
eftir því, hvað þetta sé, er orð-
inn óþolinmóður. Hann afi getur
stundum orðið þunglamalegur
og seinn til svars.
Gamli maðurinn hefur legið
andvaka margar langar nætur,
þegar hafið fer hamförum. Þá
sér hann sýnir. Himinháar hol-
skeflur bera einkason hans upp
að skerjum og dröngum, lemja
honum heiftarlega við brim-
sorfna kletta og stórgrýti. Þar
molna bein og slitna kjúkur.
„Heyrirðu ekki, afi minn?“
spyr drengurinn.
„Þetta er rifbein úr manni,“
segir gamli maðurinn kyrrlát-
lega. ?
Drengurinn tekst á loft af
fögnuði, augu hans tindra og
hann hrópar:
„Ég ætla að eiga þetta rifbein
og biðja guð að smíða mér úr
því konu, þegar ég er orðinn
stór.“ *
Hann lifði á kartöflum
Afar feitur maður gekk eftir a^jlgötunni í Vichy í Frakklandi,
og tveir kunningjar horfðu hugsandi á eftir honum. Þá sagði ann-
ar þeirra: „Sá er aldeilis orðinn feitur!“
„Það er engin furða,“ sagði hinn. „Hann hefur lifað eingöngu á
kartöflum í nokkra mánuði.“
„Það er ómögulegt! Borðar hann þær?“
„Nei, hann selur þær.“
— La Marseillaise, Alsír.
Hæverskleg leiðbeining
Piltur og stúlka voru á gangi milli bæja í sveitinni. Pilturinn var
með stóran poka á bakinu, hænu í annarri hendi, staf í hinni og
teymdi auk þess geit.
Þau komu á skuggalegan stíg. Þá sagði stúlkan: „Ég er hrædd
við að ganga hérna ein með þér. Þú reynir kannske að kyssa mig.“
Sveitapilturinn sagði: „Hvernig gæti ég það, og bera allt þctta?“
„Ja, þú gætir stungið stafnum niður, bundið geitina við hann, og
látið hænuna í pokann."
OKTÓBER, 1955
3