Heimilisritið - 01.10.1955, Qupperneq 14

— Það er munnstykkinu að
kenna — eða þakka, sagði Jack
hikandi.
— Það segir þú en ekki ég,
sagði hún hlæjandi. Da Capo!
Hann fylgdi henni heim gegn-
um hljóðar og hlykkjóttar göt-
urnar. Himinninn var þakinn
blikandi stjörnum. Jack hafði á
tilfinningunni að eitthvað stór-
kostlegt væri í vændum. Það var
áþekk tilfinning og sagt er að
prinsessur hafi þegar prinsinn
nálgast, sem leysir þær úr álög-
um. Hann fékk Millie til að lofa
sér því, að hún skyldi ekki taka
sér neitt sérstakt fyrir hendur
fyrr en þau hittust í veitinga-
húsinu að morgni.
— Ég þarf að kippa ýmsu í
lag, sagði Jack.
— Ég líka sagði Millie — en
hingað til hef ég ekki þurft á
því að halda.
Þegar Jack klifraði um borð
1 „Gabríel II“. og lagðist í koj-
una hlakkaði hann ákaft til
næsta dags.
Jack kom ekki upp á þilfarið
daginn eftir fyrr en liðið var
fram að hádegi. Lísa og frænka
hennar, sem var eins konar siða-
postuli þeirra um borð, sátu að
snæðingi á þilfarinu. Frænkan
hvarf hljóðlega þegar hún sá
Jack.
— Skemmtirðu þér vel í gær-
kvöldi? spurði Lísa um leið og
hún hellti kaffi í bollann hans.
— Prýðilega! — Lísa, þessi
stúlka . . .
Hún brosti sínu bjartasta
brosi. — Ég veit það. Ég grunaði
þig að ósekju. Þú hafðir aldrei
séð hana fyrr.
— Nei, en hvernig veiztu það?
Hún hló. — Mér væri auðvitað
í lófa lagið að láta þig halda að
kveneðli mitt hefði sagt mér
það, elskan, en skýringin er
miklu einfaldari. Hún hefði
varla komið hingað til að fá upp-
lýsingar um þig, ef þið væruð
gamlir kunningjar.
Jack dreypti varlega á kaffinu
og setti bollann frá sér aftur
með sömu varúðinni. — Leita
upplýsinga um mig?
— Já, en 'hún spurði auðvitað
ekki um mig. Hún kom hingað
í morgun og spurði skipverjana,
spurði þá spjörunum úr. Ég býst
við að hún sé að leita að nafn-
inu þínu í hlutabréfaskránni á
þessu augnabliki.
— En hún vissi ekki að ég —
hún hélt bara að ég væri . . .
— Bara fátækur trompetisti,
eða hvað? Hún hlýtur að vera
komin á aðra skoðun núna. Þú
ættir að tala við hásetana.
— Það er ekki nauðsynlegt,
sagði Jack stillilega. Hann stóð
12
HEIMILISRITIÐ