Heimilisritið - 01.10.1955, Síða 39

'tók eftir að þú lagðir þig ekki
alla fram. Finnst þér ekki sjálfri
■að þú hafir verið óþarflega hlé-
dræg? Ung og upprennandi
stjarna getur leyft sér að vera
hlédræg, en er það ekki rétt á-
lyktað, að leikkonur verði að
einbeita sér því meir sem árin
færast yfir þær til þess að koma
í veg fyrir að þær hverfi í
skugga yngri leikara?
Sylvía hélt áfram að mála á
:sér varirnar fyrir framan speg-
ilinn og leit ekki á aðra en sjálfa
sig. Nokkur andartök ríkti djúp
þögn. Louise fór að slíta blöðin
af rósinni, eitt af öðru, svo sagði
hún: — Er þetta reynsla þín frá
revýjuleiksviðunum, Sylvía?
Sylvía hrökk við, svo sneri
hún snöggt frá speglinum:
— Þau ár, sem ég lék í revýj-
um, aflaði ég méri meiri dans-
kunnáttu en flestir leikarar læra
á langri ævi. Maður getur flotið
lengi á heppni, en þegar allt
kemur til alls aflar leikarinn sér
frægðar með þeirri kunnáttu og
tækni, sem hann hefur tileinkað
sér í æsku. . . . Leikkonum er
heilladrýgra að kunna að dansa
en að geta gert hundakúnstir
með fakírum eða hoppað í gegn
um tunnugjörð eins og apakött-
ur í sirkus.
Þá vissi ég það. Ég hafði
aldrei heyrt' það fyrr að Louise
hefði byrjað sem trúður. En í
þessari andránni minnti hún
hvorki á leikara né trúð. Hún
safnaði saman rósablöðunum og
ætlaði að fleygja þeim í papp-
írskörfuna en þau flugu út um
gólfið.
— Þúsund sinnum heldur
snjallan trúðleik í sirkus en
músadans í flokki hálfnakinna
sýningarbrúða, sagði Louise og
gekk í átt til dyranna.
— Snjallan trúðleik, endurtók
Sylvía. „Hinn heimsfrægi kven-
fakír, töfrabragða og sjónhverf-
ingamær“ . . . Var þetta ekki
orðalagið í auglýsingunum, sem
festar voru upp í þorpunum þar
sem þið sýnduð? Eftir því, sem
ég hef heyrt, var „kvenfakírinn11
töluvert naktari en dansmeyj-
arnar í revýjunni, sem ég dans-
aði í . . .
Ég læddist út, án þess að
blanda mér í samtalið, og hlýj-
aði mér á nýjan leik við mið-
stöðvarofninn í ganginum. Ég
heyrði að ungfrúrnar voru orðn-
ar æstar. Þær æptu upp yfir sig
—að lokum heyrðist hátt öskur
og eitthvað féll á gólfið með
brothljóði.
Svo opnuðust dyrnar og Lou-
ise kom þjótandi út. Hún var
eldrauð í framan; hún var elli-
leg og augu hennar flóðu í tár-
um. Ég einblíndi á tærnar á mér
OKTÓBER, 1955
37