Heimilisritið - 01.10.1955, Qupperneq 56

ekki Richard, sem kominn var.
Greifinn snéri sér beint að efn-
inu, og sýndi henni bréfið. Hún
las það og fölnaði upp. Svo
reyndi hún að jafna sig.
„Franz, þú mátt engum segja
frá þessu.“
„En Katrín . . . “
„Þú verður að lofa mér því,“
endurtók hún ákveðin. „Ég skal
sjá um hann.“
„Ég skal lofa þér þessu Katrín,
með einu skilyrði; að við giftum
okkur sem fyrst.“ Hann gekk til
hennar.
Hún veitti enga mótspyrnu,
þegar hann kyssti hana, en hún
endurgalt ekki koss hans.
„Já, ég skal láta undan, Franz.
Ég skal giftast þér. Eins fljótt
og hægt er. En farðu nú, og
gleymdu ekki loforði þínu.“
Þegar hún var orðin ein, missti
hún stjórn á sér og fór að gráta,
örvilnuð af vonbrigðum yfir því,
að Richard hafði þótzt elska
hana. En svo náði hefndartil-
finningin tökum á henni.
Richard vissi ekkert, þegar
skipsþjónninn rétti honum bréf
frá henni. Hún bað hann um að
hitta sig í klefa sínum.
Þegar hann kom inn, tók hann
hana í faðm sér og kyssti hana,
og hún fór að efast um, hvort
hann elskaði hana ekki þrátt
fyrir allt. En særðar tilfinning-
ar hennar og hefndarlöngun
máttu sín meir.
„Hættið þessum trúðleik herra
Meinel. Við erum búin að hafa
nægilega gaman hvort af öðru.
Hélduð þér virkilega, að ég væri
ástfangin af yður?“
Hún hló háðslega, og losaði
sig frá honum. Hann horfði á
hana mállaus. En svo tók hún
fram bréfið, sem hann þekkti
svo vel og las það upphátt.
„Mjög óvarlegt af yður, herra
Meinel, að tapa þessari sönnun
fyrir hræsni yðar. En nú erum
við skilin að skiptum."
„Katrín, leyfðu mér að út-
skýra fyrir þér. Ég hef alltaf ótt-
azt þetta. Ástin mín, ég hef ekki
hræsnað. Ég elska þig.“
„Það er leiðinlegt fyrir yður,
herra Meinel, því ég elska yður
ekki.“*
Hann dró hana til sín, og
kyssti hana ástríðufullur, en hún
endurgalt ekki atlot hans.
Skyndilega reif hún sig lausa og
sló hann kinnhest.
„Aumingi, njósnari. Þér skul-
uð ekki halda, að þér getið gabb-
að mig ennþá einu sinni. En þér
skuluð missa af þessum tvö þús-
und dollurum, sem faðir minn
lofaði yður. Ég ætla að giftast
greifanum síðdegis í dag.“
„Jæja, ungfrú O’Brien. Þér
skuluð ekki vera svo örugg um
54
HEIMILISRITIÐ