Heimilisritið - 01.10.1955, Síða 58

„Það er nú varla hægt að segja
misheppnaður, því þér eruð ráð-
inn yfirverkfræðingur við eina
af verksmiðjum mínum,“ sagði
O’Brien og stóð upp.
Richard va^ mállaus. O’Brien
brosti og opnaði skúffu í skrif-
borði sínu og tók upp hrísvönd.
„Dóttir mín bað mig um að fá
yður þetta.“
„Hvar — hvar er hún?“ stam-
aði hann.
O’Brien leit til dyra, sem stóðu
hálfopnar. Hann brosti, þegar
ungi maðurinn flýtti sér þang-
að. Sennilega var hin baldna
ÞJÓÐFLOKKAR MANNKYNSINS
(Framh. af bls. 48)
Síberíu, Mongólíu og til Kína frá
norðri eru gulu breiðhöfðarnir,
sem nefndir eru mongólska kyn-
ið, gulir á hörund, slétt, strítt
og gróft, svart hár, dökk augu;
kinnbeinaháir og flatnefjaðir og
hafa mjög rýran skeggvöxt.
Þetta breiðhöfðaða fólk frá
fjallahéruðum Asíu hefur mark-
að djúp spor í veraldarsöguna.
Þegar í lok eldri steinaldar fóru
þeir að birtast í Evrópu á víð
og dreif. Á nýju steinöld höfðu
þeir komið sér fyrir í Karpata-
og Alpahéruðunum og innleitt
jarðyrkju og tamin húsdýr í
menningu Evrópu.
Síendurteknir þjóðflutninga-
dóttir hans loksins sigruð, en
hvað hrísvöndurinn átti að þýða,
hafði hann enga hugmynd um.
Því síður skildi hann nokkrum
vikum seinna, þegar hann kom
í heimsókn til Richard Meinel
yfirverkfræðings og konu hans,
og sá þar hanga hrísvönd uppi
á vegg bundinn saman með
silkibandi.
„Hvað á þetta að merkja,
stúlka mín?“
Katrín hló hamingjusöm.
„Táknmynd! Elsku pabbi,
þetta er leyndarmál okkar Ric-
hards.“
straumar héldu áfram til Evrópu
og náðu hámarki með tartara-
innrásunum miklu seint á Mið-
öldum og með falli Konstantino-
pels árið 1453 fyrir árásum
Tyrkja.
Þáttur Asíu-stutthöfðanna er
viðurkenndur fremur en hinna
vestrænu, vegna hinna greini-
legu líkamseinkenna mongólska
kynsins. Fornaldarfólk Norður-
Asíu var orðið breytt vegna
blöndunar. Þetta norðurfólk var
tilkomið fyrir forna þjóðflutn-
inga frá suðlægari héruðum, lík-
lega einhvers staðar í norðvest-
ur frá Indlandi, að líkindum á
tímabilinu frá lokum mið- til
upphafs síðasta hluta eldri stein-
aldar. (Framh.)
56
HEIMILISRITIÐ