Heimilisritið - 01.11.1957, Qupperneq 57

Berlín og hafði því haft aðgang
að trúnaðarskjölum.
Um þetta gengu Ameríkumenn
úr skugga, áður en hún flúði til
vesturs. Þeir buðu hana velkomna
með samúð, eins og góða stúlku,
sem hefði orðið að þola margt
misjafnt. Og sérhver amerískur
hðsforingi sem hún komst í kunn-
ingsskap við, varð sannfærður
um, að fallegu fötin hennar og
ríkulega íbúðin væri greidd af
öðrum amerískum liðsforingjum.
Þá grunaði ekki, að peningarnir
kæmu frá sovétskum húsbænd-
um hennar — fyrir leynilegar
upplýsingar.
HANDTAKA
í starfi sínu fyrir amerísku
leyniþjónustuna, taldi Gardy ekki
eftir sér að vinna yfirvinnu. Máske
gleymdi hún Helmuth Bauske
smásaman, eins og hún gleymdi
unga manninum, svo snögglega.
Þótt undarlegt væri, var það
feiminn og lágt settur Þjóðverji í
þjónustu Bandaríkjahers, sem lék
á hana. Hún þuldi fyrir honum
sögur um rússneska ofsókn. Til
þess að hjálpa henni að flýja frá
Rússum, sagði hún honum með
tælandi augnaráði, þá gæti hann
hjálpað henni um leynilegar upp-
lýsingar. Og í staðinn skyldi hún
giftast honum.
Þessi óframfærni Þjóðverji lét
ekki ginnast. í kaffistofu rétti
hann henni sígarettukarton, sem
átti að hafa að geyma leyni-upp-
lýsingar. Þegar hún fór í strætis-
vagni heim, var henni ekki ljóst,
að leynilögreglumenn veittu henni
eftirför í sama vagni. Þegar hún
sté út úr vagninum, tóku þeir
hana fasta.
Á stríðsárunum hefði Gardy
hlotið dauðadóm. En dómarar
hennar dæmdu hana aðeins í 5
ára fangelsi. Máske var það upp-
haflega æskuást hennar á Hel-
muth Bauske, hugsuðu þeir, sem
hafði komið henni út á hina tvö-
földu, svikafullu njósnarbraut. *
Stríðsframleiðsla
Þegar styrjöldinni var lokið ákvað fallhlífaframleiðancii einn í
Ameríku að snúa sér að því að frameiða kvenbuxur úr nælonfall-
hlífum. Og það var ekki fyrr en hann hafði sent frá sér fleiri þús-
undir af þessum fatnaði, að einhver tók eftir hernaðarfyrirmælum,
sem prenmð voru með smáu letri á hvern buxnahnapp: „Þegar j>i<
ert kominn niðnr á jörðina, f>á fáðu mann til að hjálpa þér að toga
niður og brjóta saman ef þörf gerist."
HEIMILISRITIÐ
55-