Fréttatíminn - 24.05.2013, Qupperneq 28

M ik Magnússon hafði engin tengsl við Ísland þegar
hann ákvað að ráða sig í
fiskvinnslu í Vestmanna-
eyjum 1964. Hann heillað-
ist strax af landi og þjóð,
settist hér að, kvæntist
íslenskri konu og gerðist ís-
lenskur ríkisborgari. Hann
býr nú á Spáni en Frétta-
tíminn hitti á hann í stuttri
Íslandsheimsókn fyrr í
vikunni.
„Ég lít á mig sem Ís-
lending. Ég er Íslendingur
og þegar ég tala um að
fara heim þá á ég við Ís-
land,“ segir Mik sem eyddi
drjúgum hluta starfsævi
sinnar hjá Sameinuðu
þjóðunum og dvaldi meðal
annars á þeirra vegum um
skeið í Afríku. Þótt Ísland
og Afríka séu nánast eins
ólíkir staðir og hugsast get-
ur kolféll Mik einnig fyrir
Afríku og fékk þar brenn-
andi áhuga á þróunarhjálp
og starfaði á tímabili fyrir
Rauða krossinn í Úganda
og Kenía.
Hann kynntist núver-
andi eiginkonu sinni, Alice
Mackay-Schiodtz, í Nami-
bíu og þau hafa starfað náið
saman á ferðum sínum um
heiminn. „Þótt hún sé frá
Afríku þá á hún rætur að
rekja til Skotlands og Dan-
merkur,“ segir Mik og lítur
hróðugur til konu sinnar.
„Mjög áhugaverð mann-
eskja.“
Heyrði hvininn í byssukúlunni
Mik og Alice unnu fyrir
Sameinuðu þjóðirnar í um
það bil ár í Sarajevo. Hryll-
ingurinn sem þau upplifðu
þar situr enn í þeim og
minningarnar eiga enn til
að raska næturró Miks. „Ég
þjáist enn af áfallastreitu-
röskun og þegar minn-
ingarnar um þetta blossa
upp verð ég órólegur og á
erfitt með svefn næstu þrjár
nætur eða svo.“
Mik segir að í Sarajevo
hafi hann fyrst upplifað sig
beinlínis sem skotmark og
hann fékk endanlega nóg
þegar starfsfélagi hans fórst
þegar bíll hans var sprengd-
ur í loft upp. „Ég hafði áður
verið á ýmsum átakasvæð-
Hryllingurinn í Sarajevo var óbærilegur
Þar var mér
hótað lífláti
og það er ekki
góð tilfinning
get ég sagt þér.
Einn daginn
var skotið á
mig í tvígang
úr launsátri.
Mikael Magnússon var leitandi, ungur maður í Skotlandi á kafi í leikhúslífinu þar þegar hann sá auglýst eftir fiskvinnslufólki í Vestmannaeyjum. Hann ákvað að taka
sér frí frá amstrinu heimafyrir og réði sig til vinnu á Íslandi í þrjá mánuði. Hingað kom hann árið 1964 og heillaðist svo af landi og þjóð að hann hefur haft íslenskan
ríkisborgararétt í 40 ár og lítur á sig sem Íslending. Hann hefur starfað hjá Sameinuðu þjóðunum síðan 1983 og þvælst víða um heiminn. Hann horfðist í augu við
óhugnað stríðsins í fyrrum Júgóslavíu þar sem reynt að að ráða hann af dögum. Ævisaga Miks, eins og hann er kallaður, er væntanleg í haust. Haukur Már Haralds-
son skráir hana og hún ber vinnuheitið Við drepum þig á morgun mister Magnússon.
um en þegar maður starf-
aði undir merkjum Rauða
krossins var manni hvergi
ógnað og sama má segja
um Sameinuðu þjóðirnar
þangað til í Sarajevo. Þar
var mér hótað lífláti og það
er ekki góð tilfinning get
ég sagt þér. Einn daginn
var skotið á mig í tvígang
úr launsátri. Ég var úti á
götu að spjalla við mann
þegar ég fann hvininn frá
byssukúlunni við eyrað
á mér. Síðar um kvöldið
fékk ég hringingu þar
sem sagt var við mig: „Þú
slappst í dag en við náum
þér á morgun.“ Þetta var
virkilega ónotalegt enda
vissi ég að ég hafði sloppið
naumlega fyrr um daginn.“
Mik hefur komið víða
við á viðburðaríkri
ævi. Hann býr nú í
Sevilla á Spáni en
lítur á sig sem Ís-
lending enda hefur
hann verið ríkisborg-
ari í fjóra áratugi.
Ljósmyndir/Hari
28 viðtal Helgin 24.-26. maí 2013