Fréttatíminn - 12.10.2012, Blaðsíða 20

Dallasstjarna og fjáröflun til byggingar Vogs
Ekki rétt farið með öll efnisatriði
M eð 40. tbl. Fréttatímans, sem kom út föstudaginn 5.10. var sérblaðið Edrú
um SÁÁ. Í því var burðarviðtal við
Binna, fyrrverandi forsvarsmann
SÁÁ, þar sem ekki var farið rétt
með efnisatriði, sem undirritaðan
langar leiðrétta með eftirfarandi
texta þannig að rétt sé sagt frá. Sá
kafli í viðtalinu, sem hér um ræðir
hefur millifyrirsögnina: Dallas-
stjörnur til bjargar.
Um áramótin 1982/1983 komu
Björgólfur Guðmundsson, forstjóri
og formaður SÁÁ, og Binni, varafor-
maður SÁÁ, til fundar við undir-
ritaðan og báðu hann að afla fjár til
að byggja Vog. Þeir og þeirra öfluga
lið hafði fengið lóð undir Vog, látið
teikna, byggt sökkla, en vantaði fjármagn, sem
nam líklega nálega 200 millj. kr. á núverandi
verðlagi til að klára húsið. Á þessum tíma átti
undirritaður útgáfufyrirtæki, sem hét Frjálst
framtak og gaf út nokkur tímarit, bækur ofl. Var
fyrirtækið m.a. þekkt fyrir öfluga sölustarfsemi
og duglega starfsmenn. Eftir nokkra umhugsun
og að tillögu hans um form, tók undirritaður
að sér að stjórna landssöfnun fyrir SÁÁ til að
byggja Vog. Forsenda samnings um verkið var að
landssöfnunin yrði undir stjórn undirritaðs með
Binna varaformann sér við hlið til upplýsingar
fyrir SÁÁ um framkvæmd. Einnig að flestum
yrði greidd laun og allur kostnaður greiddur.
Undirritaður og samstarfsfólk fengu þá hug-
mynd að fá landsmenn og fyrirtæki til að skrifa
undir sérútgefin skuldabréf með vaxtalausum
afborgunum til 12 – 48 mánaða eftir fjárhæðum
þannig að upphæð á hvern gæti orðið hærri en
ella. Þá hófst mikið auglýsinga- og kynningar-
starf ásamt því að líklega í fyrsta sinn fékkst
sjónvarpstími á laugardagskvöldi fyrir landssöfn-
un til góðgerðarmála, skemmtiþáttur, sem var
hápunktur söfnunarinnar. Samhliða var hringt á
flest nálega 100 þúsund heimila og að auki haft
samband við hundruð fyrirtækja með um 50-
60 manna starfsliði söfnunarinnar.
Lögð var mikil vinna í undirbúning,
skipulagningu og framkvæmd og
reynt að feta þá afar viðkvæmu braut
að ofgera ekki auglýsinga- og kynn-
ingarstarf, sem undirritaður var
áhyggjufullur yfir að gæti gerst í svo
viðkvæmu góðgerðarmáli.
Dallas var langvinsælasti sjón-
varpsþáttur á þessum tíma. Í þeim
þætti átti Sue Ellen aðalleikkonan
við áfengisvandamál að stríða. Sú
hugmynd fæddist að undirritaður
færi til Hollywood og freistaði þess
að fá hana í sjónvarpsþáttinn án þess
að greiða fyrir. Fór undirritaður
og fulltrúi SÁÁ, frændi Binna, til
Hollywood. Afar erfitt var að ná í og
semja við Hollywoodstjörnur. Því
fékk Magnús kunningja sinn, Sigurjón Sighvats-
son, sem þá bjó í Los Angeles og var að ljúka
námi í kvikmyndagerð, til að aðstoða sig við að
fá Sue Ellen til að koma í sjóvarpsþáttinn. Það
tókst ekki, heldur tókst að fá Ken Kercival, sem
lék Cliff Barns í þáttunum, til að koma til Íslands
án endurgjalds. Söfnunin tókst framar vonum
og söfnuðust í skuldabréfum líklega nálægt 200
millj. kr á núverandi verðlagi.
Þau mistök voru gerð, að áliti undirritaðs, að
af eindreginni ósk fulltrúa SÁÁ var gefið meir í
auglýsinga- og kynningastarf en upphaflega var
áætlað, sem úr varð ofkeyrsla. Þessi ofkeyrsla
gaf andstæðingum SÁÁ tækifæri til að finna
landssöfnuninni margt til foráttu. Það rýrði að
hluta skilvísi greiðenda skuldabréfanna. Eftir
stendur samt sú staðreynd að í heildina tókst
vel til og sjúkrahúsið að Vogi var byggt fyrir
söfnunarfé.
Undirritaðan langar í lokin að þakka fyrir
að hafa fengið tækifæri til að aðstoða SÁÁ
með stjórn á ofangreindri landssöfnun og lagt
þannig sitt af mörkum við afar merkilegt og
gott starf SÁÁ undanfarna áratugi, sem hjálpað
hefur tugþúsundum alkóhólista og aðstandenda
til betra lífs.
Magnús Hreggviðs-
son, aðalráðgjafi Firma
Consulting
Kjörlendur í Suðvesturkjördæmi
„Ég er Kragabúi“
Þ að er gaman að vera frambjóðandi á ferð í Suðvesturkjördæmi, Mos-fellsbær, Seltjarnarnes, Kópavog-
ur, Garðabær, Álftanes og Hafnarfjörður
eru mínar kjörlendur. Eins og fram hefur
komið sækist ég eftir 3. sæti á lista Sjálf-
stæðisflokksins í kjördæminu. Prófkjörið
fer fram laugardaginn 10. nóvember
næstkomandi.
Kjördæmið mitt er oft kallað Kraginn,
því eins og einhver glöggur sá þegar hin
nýja kjördæmaskipan varð að lögum árið
1999 mynda sveitarfélögin sem tilheyra
kjördæminu einskonar kraga eða trefil
utan um höfuðborgina. Ég er svo heppin
að stór hluti landsmanna býr í mínu kjör-
dæmi, auk þess sem ég get ekið í gegnum það þvert
og endilangt á um það bil klukkustund.
Það ber náttúrlega dálítið á því að hvert bæjarfélag
haldi með sínum frambjóðanda. Kópavogsbúar vilja
sinn mann ofarlega á lista og Mosfellingar, Hafnfirð-
ingar og Garðbæingar líka. En ég segi að þingmaður
Suðvesturkjördæmis verði að vera þingmaður allra
bæjarfélaganna jafnt. Maður gerir ekki upp á milli
barnanna sinna, eins og stundum er sagt.
Ég velti reyndar þessari hreppapólitík talsvert fyrir
mér áður en ég gaf kost á mér. Hvort frambjóðandi frá
Seltjarnarnesi, sem er mjög fámennt bæjarfélag, ætti
nokkra möguleika á að fá náð fyrir augum kjósenda í
hinum sveitarfélögunum. Seltjarnarnes er yndislegur
bær þar sem mætast ósnortin náttúra og borg og
glæsilegur golfvöllur innan seilingar. Þar hef ég búið
í bráðum 30 ára og uni hag mínum vel og vil hvergi
annarsstaðar vera. En svo létti mér stórum þegar ég
fann það út að ég hef tengst nánast öllum sveitarfélög-
unum í Kraganum nánum böndum.
Þegar ég var lítil telpa var ég svo heppin að stúlka
úr Hafnarfirði passaði mig oft. Hún var mér einstak-
lega góð og í miklu uppáhaldi hjá mér. Þegar hún varð
kennari við Öldutúnsskóla í Hafnarfirði leyfði hún
mér stundum að koma og heimsækja bekkinn sinn
þrátt fyrir að ég væri ekki enn komin á skólaaldur.
Það fannst mér mikil upphefð. Hafnarfjörður átti sér
sérstakan stað í hjarta mínu. Svo fékk ég líka oft að
gista á heimili hennar og foreldra hennar
við Suðurgötu í Hafnarfirði. Þau voru mér
líka afar góð og ekki spillti fyrir að þar á
bæ var alltaf til lakkrís því pabbi hennar
var sölumaður hjá sælgætisgerð. Hafnar-
fjörður var því bær allsnægtanna í mínum
augum.
Ég bjó í Garðabæ, sem þá hét Garða-
hreppur, frá 8 til 11 ára aldurs og gekk í
Barnaskóla Garðahrepps. Þaðan á ég afar
góðar endurminningar og festi þar djúpar
rætur. Daglega ókum við út á Álftanes í
skólarútunni en börnin á Álftanesi gengu
líka í Barnaskóla Garðahrepps. Ég var
afar ósátt við að flytja úr Garðahreppi árið
1972 en sem betur fer fluttum við aftur í
sveitarfélagið sem þá hét Garðabær en þar bjó ég frá
15 til 19 aldurs. Ég segi yfirleitt að ég sé Garðbæingur
þegar ég er spurð hvaðan ég sé ættuð.
Ég var Kópavogsbúi á námsárum mínum í HÍ. Kópa-
vogur stóð á tímamótum og var að breytast í flottan
nýtísku þjónustubæ í alfaraleið. Ég bjó í miðbæ Kópa-
vogs sem þá var nýrisinn. Þar var alla þjónustu fá;
matsölustaður í hæsta gæðaflokki, tískuvöruverslun,
Línan, vinsælasta húsgagnaverslun landsins, og fín
skóbúð og blómabúð, og svo framvegis. Að búa þarna
í miðbænum fyrir mig var eiginlega eins og að búa í
útlöndum. Mér þykir því ávallt vænt um Kópavog.
Og síðast en ekki síst er það Mosfellsbær. Að
minnsta kosti einu sinni í viku geng ég á eitthvert fell-
ið í bænum, Helgafell, Reykjafell, Mosfell, Hádegis-
fell, Æsustaðafjall eða Grímmannsfell, og nýt fagurr-
ar náttúrunnar þar. Úlfarsfell er í miklu uppáhaldi hjá
mér og Erró, hundinum mínum, og þangað förum við
oftast. Langafi minn, Stefán B. Jónsson, var bóndi á
Suður-Reykjum í Mosfellssveit í upphafi síðustu aldar,
mikill frumkvöðull og brautryðjandi, og leiddi fyrstur
manna heitt vatn til húshitunar á Suður-Reykjum. Mér
þykir líka gott að koma þangað til að heiðra minn-
ingu hans. Ég er stolt af framtaki hans á Reykjum sem
komst í sögubækurnar.
Ég tengist því öllum sveitarfélögunum í Suðvestur-
kjördæmi sterkum persónulegum böndum og er í
raun Kragabúi, og mun framvegis kalla mig það.
Elín Hirst
Krumma

Gylfaflöt 7,
112 Reykjavík
587-8700
www.krumma.is
Gerið góð kaup á
vönduðum leikföngum hjá
KRUMMA í október.

Verð 11.990 kr.
Verð nú 9.592 kr.

Verð 12.400 kr.
Verð nú 9.920 kr.

Verð 19.900 kr.
Verð nú 15.992 kr.

Verð 7.875 kr.
Verð nú 6.300 kr.
20 viðhorf Helgin 12.-14. október 2012