Læknablaðið - 01.12.1956, Blaðsíða 31

LÆKNABLAÐIÐ
141
e. meðan þófinn er að byrja að
rýrna, má því búast við renni-
hreyfingu milli liðbolanna hjá
heilbrigðum, og hjá sjúkling-
um með hryggjarliðsskrið má
búast við að þessi hreyfing
verði meiri en hjá heilbrigðum,
þar eð þeir hafa auk þess smá-
liði, sem ,ekki starfa eðlilega.
Þetta skýrist að nokkru af
niynd 4. Efri myndin er af 36
ára konu með hryggjarliðs-
skrið í IV. lendarlið. Neðri
myndin er af konu á fimmtugs-
aldri, þar sem allur boginn á
III. lendarlið hefur verið num-
inn burtu vegna taugarótar-
æxlis. Þessar myndir eru um
margt samkynja, og skýra að
nokkru það sem sagt hefur ver-
ið um hreyfingar liðbolanna,
og áhrif þófarýrnunar og smá-
liða á þær.
Við athugun efri myndar 4,
sést að við bolbeygju myndar
grunnflötur skriðliðs hvasst
horn við grunnlínu næsta liðs
fyrir neðan, en grunnfletir
næstu liða ofan og neðan við
eru samsíða í þessari stöðu.
Neðra hornið á IV. lendarlið
liggur fyrir framan mælilínu,
sem nemur 6 mm. Vlð bolfettu
(efri-aftari mynd 4) mynda
grunnlínurnar hvasst horn
i fram á við og hornið á IV. lend-
arlið færist fram og mælist nú
hggja 9 mm framan við mæli-
línu. Staða grunnlínanna gefur
ótvírætt til kynna, að þófinn
neðan við skriðliðinn sé faxúnn
4. mynd. — AS ofan hliðarmyndir
af hrygg á 3G ára konu með hryggj-
arliðsskrið i IV. lendarlið. — Að neð-
■an hliðarmynd af hrygg á fimmt-
ugri konu, þar sem numinn hefur
verið burt allur liðbogi III. lend-
arliðs.
að rýrna. Ef bornar eru sarnan
efri og neðri myndin á mynd
4, sést að samkynja ofhreyf-
ing á sér stað á þeirn hryggjar-
lið sem búið er að nerna burt
af liðbogann, og þeim, sem
losið er í, og þ,essi ofhreyfing
getur ekki stafað af öðru þar,
en að liðboginn og smáliðirnir
stýra ekki liðnum, eins og þeir
gera í heilbx-igðum hryggjarlið.
Það er þvi af framansögðu
ljóst, að ekki er nauðsynlegt
að útskýra stöðumun þann, sem
fram kemui- á mynd 3 sem
ski-iðaukningu, heldur getur