Læknablaðið - 01.12.1956, Side 41

læknablaðið
151
var.“ heilarit er að finna meiri
eða minni einkenni um vef-
rænar skemmdir í miðtauga-
kerfinu og í samræmi við það
eru upplýsingar í sjúkrasög-
unni um einhvers konar trau-
mata, fæðingarsköddun, en-
cephalitis eða einhvers konar
höfuð-meiðsl. Viðloðandi sál-
sýkiseinkenni eru algeng hjá
sjúkl. með „p. m.-var.“ heilarit,
algengast er fávitaháttur í ein-
hverri mynd í yfir 40%, enda
er prognosis þessarar epilepsi
talin verri en við nokkra aðra.
IV. Samfara heilarits-af-
hrigði, sem kallast „hypsaryth-
mia“ vill Gibhs aðgreina enn
eina mynd, sem hefur ekki fyrr
verið aðgreind frá myoklon
epilepsi eða „p. m.-var.“ Klin-
iskt sjást ýmis einkenni, sem
alveg eins gætu verið samfara
þessum epilepsi myndum, en
eru jafnvel ennþá styttri, svo
Gibbs kallar það spasma, ekki
convulsiones. Heilai’itið sýnir
mjög óreglulega og afbrigði-
lega mynd með „spikes“ og há-
spenntar, hægar bylgjur í mjög
ói-eglulegi’i blöndu. Hjá 70%
þeirra, sem hafa þetta afbi’igði
kemur það fram á fyrsta ald-
ursári. Við rannsókn finnast
einkenni um vefrænar skemmd
h’ i heila Iijá röskum 60% og
encephalitis er algengai’i í
sjúkrasögu þessara sjúkl. en í
nokkrum öðruixi flokki epil-
ePsi, hjá 10—15%. Klinisk köst
eru yfixdeitt mjög tíð, einu
sinni eða oftar á dag hjá yfir
70%. Fávitaháttur er algengur
mjög í þessum flokki og pro-
gnosis verri en i flestum flokk-
um nema ,,p. m. var.“ Sumum
sjúkl. batnar þó algjöi’lega og
endanlega af sjálfu sér.
V. Skal þá snúið sér að
hinni algengustu mynd eplleps-
iu: „grand mal“. Þessi mynd
kemur frarn hjá allt að helm-
ingi alli’a epileptici og diagnos-
is bj’ggist fyrst og fremst á
sjúkrasögunni, rannsókn og at-
hugun sjálfra kastanna. Liggi
fyrir uppiýsingar frá aðstand-
endunx uni endurtekiix tonisk-
kloixisk kraixxpaflog, klinisk
rannsókn er neikvæð og heila-
rit á milli kasta er eðlilegt
(eins og það er hjá 25% „gr.
m.“ sjúkl.) þá er vai’la að efast
um, að uxxx „grand nxal“ epil-
epsi er að ræða í mildu formi.
Það er þá venjulega langt á
nxilli floganna, kannske upp-
undir ár. Hjá 23% epileptici
nxeð kliniskt hreint „grand
mal“ nxá á nxilli kasta finna
foci með epileptiform truflun
í heilariti, algengast tenxporalt
og parietalt, þó ekkert sé, senx
bendi til fokal epilepsi, ekki
einu sinni við athugun á lclin-
isku kasti. Hjá öðrunx 25%
finnst epileptiform truflun i
einhverri annarri mynd.
Af skilj anlegum ástæðunx er
mjög erfiðleikum bundið að
taka heilarit nxeðan á klinisku,
„gr. mal“ stendur vegna þess