Læknablaðið - 01.12.1969, Blaðsíða 79

LÆKNABLAÐIÐ
243
þeirra, sem vinna hjá Reykjavíkurborg, um 24.2%. Þetta þýðir, að
laun lækna í dag þyrftu að hækka um 41.8—49.3% hjá ríkislæknum,
og um 32.0% hjá borgarlæknum, til þess að ná sama kaupmætti og þeir
höfðu í júní 1966.
Á það verður að líta í þessu sambandi, að kaupmáttur launa hefur
minnkað á umræddu tímabili hjá öllum launþegum landsins. Þannig
hefur t. d. kaupmáttur lægstu Dagsbrúnarlauna minnkað um 15%, og
hærri laun hafa rýrnað enn meira. Laun í hæstu launaflokkum hafa
þó rýrnað mest, svo sem laun lækna. Engar almennar grunnlaunahækk-
anir urðu á þessu tímabili, en þó fengu ýmsir launahópar nokkra hækk-
un, m. a. vegna tilfærslu í flokkum, t. d. ríkisstarfsmenn.
Greinargerð Hrólfs talar sínu máli og þarfnast ekki skýringar við.
Stjórnin vill þó benda á einn þátt greinargerðarinnar, þann er fjallar
um kostnaðaraukningu við námsferðir til útlanda, en hann hefur tvö-
faldazt. Fyrir þá, sem starfa hjá ríkinu, þýðir þetta sambærilega kjara-
rýrnun, þar sem kostnaður við siglingar var reiknaður inn í launin
1966. í samningunum við Borgarspítalann er hins vegar gert ráð fyrir,
að spítalinn greiði kostnaðinn á hverjum tíma. Breyting á ferðakostn-
aði hefur því engin áhrif á kjör borgarspítalalækna. Eins er kostnaður
við siglingu einn liður í kostnaðarútreikningum praktíserandi lækna,
sem hafa samkvæmt samningum fengið hækkun á þann lið (þ. e. 40%
tekna sinna) tvisvar á ári.
Þannig hefur aðstaða til námsferða versnað fyrir þá, sem starfa
samkvæmt eyktarsamningnum. Hér er um mjög varhugaverða þróun
að ræða, þar sem hún leiðir óhjákvæmilega til þess, að þeir, sem við
þessi kjör búa, geta síður aflað sér þekkingar erlendis frá. Menn kjósa
þá síður að starfa við stofnanir, sem þessi kjör bjóða, eða hitt, sem er
öllu verra, þeir fara hvergi. Vonandi sér stjórnarnefnd ríkisspítalanna
hættuna, sem þessi þróun býður upp á og gerir sér grein fyrir því, að
í þessu efni tapar stjórnarnefndin, raunar allur landslýður, ef hún
kemur í veg fyrir, að kröfum lækna í þessu máli verði sinnt.
Stéttvísi í síðustu ársskýrslu er þess getið, að stjórn L.R. líti svo á, að
mál það, er Gunnar Guðmundsson lagði fyrir gerðardóm
Læknafélags íslands, hafi dagað uppi í gerðardómnum og sé hér rneð
úr sögunni. Þetta reyndist ekki vera rétt, þar sem í byrjun janúar 1969
barst bréf frá formanni gerðardóms, þar sem því er lýst, að málið
hafi verið þingfest, og er farið fram á, að stjórn L.R. komi á framfæri
við dóminn skriflegri kröfu og greinargerð. Stjórnin hefur þegar geng-
ið frá þessari greinargerð.
Svo sem kunnugt er, var á árinu auglýst staða yfirlæknis við
endurhæfingardeild Landspítalans. Einn umsækjandi var um starfið,
Haukur Þórðarson, læknir á Reykjalundi. Fyrrverandi stjórn Lækna-
félags Reykjavíkur hafði þegar samband við Hauk Þórðarson munn-
lega, þar sem farið var fram á, að hann setti þann fyrirvara um um-
sókn sína, að kjör yrðu skv. kjarasamningi L.R. Hinn 8. júlí gekk nú-
verandi stjórn formlega frá þessu með því að skrifa Hauki Þórðarsyni