Læknablaðið

Árgangur

Læknablaðið - 01.08.1973, Síða 18

Læknablaðið - 01.08.1973, Síða 18
14Ó LÆKNABLAÐIÐ 10-60 míkróg/ml.27 30 Ef litið er á mynd 4, sést, að hjá 10 einstaklingum (hópar I og II), sem þar eru taldir, var magn hlut- aðeigandi barbítúrsýrusambanda þannig ekki fjarri því, er búast má við eftir töku lyfjanna í lækningalegum skömmt- um. Sama gildir um þá fjóra einstaklinga í safninu, er tóku díemal eða fenemal (sbr. texta). Krufningaskýrslur gefa til kynna, að tveir þessara 14 einstaklinga heíðu getað látizt úr hjartabilun, þriðji vegna höfuðáverka og dauða þess fjórða mætti rekja til þess, að hann lagðist fyrir úti eftir að hafa tekið stóran skammt af fenemali í formi dufts (sbr. texta). Við krufningu á hinum 10 kom ekkert fram, er skýrt gæti andlót þeirra. í blóði og þvagi sex var hins vegar umtalsvert eða mikið magn alkóhóls (og hjá einum þeirra að auki umtalsvert magn af mepróbamati og díazepami). Hjá tveimur til viðbótar mátti staðfesta, að þeir hefðu tekið veru- legt magn lyfja (klóral, klórprómazín), er hafa slævandi verkun á miðtaugakerfið. Um þann níunda er vitað, að hann fékk slævandi lyf (klórprótixen) í fullum lækningalegum skömmtum auk díemals og sá tíundi var talinn hafa verið drykk- felldur. Sú spurning hlýtu.r því að vakna, hvort taka barbítúrsýrusambanda í lækn- ingalegum skömmtum geti í raun leitt til dauða, ef neytt er samtímis alkóhóls eða annarra lyfja með slævandi verkun á mið- taugakerfið? í hinni þekktu handbók Goodmans & Gilmans19 og mörgum öðrum handbókum og kennslubókum er að því vikið, að lyf með slævandi verkun á miðtaugakerfið hafi oftast samverkandi verkun. Þetta virðist einkum hafa verið rannsakað og tilraunalega staðfest í mönnum og dýrum að því, er varðar samverkun alkóhóls og barbítúrsýrusambanda, án þess þó, að vit- að sé í hverju samverkunin er nánar fólg- in 20 29 32 Hvernig svo sem skýra ber sam- verkun alkóhóls og barbítúrsýrusambanda, er ljóst, að hér er um að ræða veigamikið atriði í réttarefnafræði. Þannig telja Bonnichsen et al.,2 að alkóhólmagn í blóði, er nemur 0,5%c, geti lækkað banvænt magn mebúmals og pentýmals í blóði um a. m. k. 10 míkróg/ml. Bogan & Smith1 taka ár- inni enn dýpra í og telja, að við banvænar barbítúrsýrueitranir sé magn barbítúr- sýrusambanda í blóði helmingi minna, ef alkóhól er einnig til staðar. Þegar allir málavextir eru athugaðir, verður að telj ast líklegt, að hér sé skýringar að leita á dauða 9 eða 10 einstaklinga í safni okkar. Verður þannig ekki hjá því komizt að svara játandi þeirri spurningu, sem varp- að er fram hér að framan. Um að minnsta kosti 9 einstaklinga í hópum III-VII er vitað, að þeir tóku mik- ið magn af barbítúrsýrusamböndum skömmu íyrir andlátið ýmist með eða án áfengis. í þessu sambandi eru 2 tilfelli at- hyglisverð. Annar tók 4,0 g af mebúmali án áfengis og lokaði sig sinni á gistiher- bergi (hópur IV). Var hér samkvæmt gögnum málsins um óvanalega einsýnt sjálfsmorðstilfelli að ræða. Hinn hafði að öllum likindum tekið 1,3 g af mebúmali skömmu fyrir andlátið einnig án áfengis (hópur III). Verður þannig ekki komizt hjá því að álykta, að einungis um það bil sjöfaldur svefnskammtur (fullur) af mebúmali geti leitt til dauða. Mætti þetta vera læknum íhugunarefni. Um eina 7 einstaklinga í hópum III-VII er vitað, að þeir höfðu notað (og misnotað) róandi lyf og svefnlyf í mörg ár. Upplýs- ingar um a. m. k. einn þeirra benda til þess, að hann hafi ungur komizt upp á lag með að nota mebúmal sem vímugjafa, unz hann tók 10-12 töflur (1,0-1,2 g) í senn (hópur V). Er hér gott dæmi um ávana og fíkn í barbítúrsýrusambönd., í þessu sambandi ber að minnast þess, að þol gegn dauðlegri verkun barbítúrsýrusambanda er lítið sem ekkert miðað við þol, er myndast gegn vímu eftir töku þessara lyfja. Lítil aukning í dagskammti (0,1- 0,2 g) umfram venjulegt magn getur þann- ig stundum leitt til alvarlegrar eitrunar eða dauða og ekki sízt, ef áfengis er neytt samtímis.9 Er af þeim sökum oft erfitt að gera sér grein fyrir, hvort tiltekið dauðsfall hafi orðið fyrir viljandi verknað eða óviljandi. Whitlock40 hefur nýlega birt athyglis- verða ritgerð, er hann nefnir: ,;The syn- drome of barbiturate dependence", þar sem hann rekur ávana og fíkn í þessi lyf.
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96

x

Læknablaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Læknablaðið
https://timarit.is/publication/986

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.